EK TOY AMBΩΝΟΣ

  π. Δημητρίου Μπόκου Η παρακοή των Πρωτοπλάστων που δρομολόγησε κοσμογονικές ανακατατάξεις, η παρά πάσαν ελπίδα τους απώλεια του Παραδείσου και η ανεπιθύμητη εξορία τους στον τόπο των τριβόλων και των ακανθών, είναι τα αρχέγονα συγκλονιστικά γεγονότα που έρχονται προ οφθαλμών μας εν όψει της αρχόμενης Μεγάλης Σαρακοστής (Κυριακή της Τυρινής). Στον Παράδεισο ο άνθρωπος είχε επιφορτισθεί με μικρή άσκηση νηστείας. Απορρίπτοντας όμως το μικρό αυτό φορτίο, ενεπλάκη αντιστρόφως στη γη σε σκληρό αδιέξοδο αγώνα. Ο μικρός περιορισμός στον Παράδεισο απέβλεπε στην εξάσκηση του αυτεξουσίου, ήταν ένας μικρός αγώνας για να δοκιμάσει την ελεύθερη θέλησή του. Όντως ο άνθρωπος έφερε σε οριακό σημείο το αυτεξούσιό του, επιλέγοντας αμφισβήτηση της θεϊκής αυθεντίας, απόρριψη του θείου θελήματος. Η διάρρηξη της σχέσης του με τον Θεό τον κατέστησε ανάξιο του Παραδείσου. Χοϊκός ων, κατήντησε «εις γην, εξ ης ελήφθη». Στο εξής ο αγώνας, τόσο για επιβίωση, όσο και για επάνοδο «εις το αρχαίον κάλλ...

- --------------------------------- Ό άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, ερμηνεύοντας αυτήν την περικοπή, λέγει ότι ο Χριστός αναφέρεται σε κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο. Το ότι ελέγχει τους αμαρτωλούς, επειδή πεινούσε και δεν τον έθρεψαν ή διψούσε και δεν του έδιναν νερό να πιει, σημαίνει ότι πεινούσε την σωτηρία τους και αυτοί δεν ανταποκρίνονταν. Ό άνθρωπος με την δημιουργία του από τον Θεό, ως κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση Του, και με την είσοδο του στην Εκκλησία, πού είναι το Σώμα του Χριστού, είναι στενά συνδεδεμένος με τον Θεό. Ιδίως με τα μυστήρια ο άνθρωπος γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού. Όταν λοιπόν, δεν ζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού τότε είναι σαν να αφήνει πεινασμένο και διψασμένο τον Χριστό. Αναλύοντας αυτήν την σκέψη του, ο άγιος Συμεών λέγει ότι ο Χριστός πείνασε την επιστροφή και μετάνοια του ανθρώπου και εκείνος δεν ικανοποίησε την πείνα Του. Έδίψησε την σωτηρία του, και δεν του έδωσε την δυνατότητα να την γευθεί. Ήταν γυμνός από τις ενάρετες πράξεις ...

  π. Δημητρίου Μπόκου Όταν ηχήσει το ουράνιο κέλευσμα, η φωνή του αρχαγγέλου και η εσχάτη σάλπιγγα του Θεού, κατά την ημέρα Κυρίου την μεγάλη και επιφανή (Ιωήλ 2, 11), συγκλονιστικά γεγονότα θα λάβουν χώρα «εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού». Θα συναχθούν ενώπιον του Χριστού όλα τα έθνη. «Πάντες παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού» (Ρωμ. 14, 10). Όλοι οι άνθρωποι που έζησαν και θα ζήσουν επί της γης. Από τον Αδάμ μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο της εσχάτης γενεάς. Και θα κριθούν οι πάντες από τον κριτή του κόσμου, τον Χριστό (Κυριακή της Απόκρεω). Αυτό σημαίνει ότι σε μια και μόνη στιγμή θα γίνει η ανάσταση των νεκρών και η τελική κρίση. «Σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι» . Οι νεκροί θα ξαναπάρουν τα σώματά τους άφθαρτα και αθάνατα. Όμοια με το αναστημένο σώμα του Χριστού. «Καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα του επουρανίου». Δεν είναι δυνατόν φθαρτό σώμα, από σάρκα και αίμα, να κληρονομήσει τη Βασιλεία του Θεού, ούτε η φθορά να κλ...

Ἡ ἁμαρτία εἶναι νεωτέρα κατάσταση πού εἰκονίζει τόν ἀποστάτη ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος φεύγει ἀπό τήν ὑπακοή καί προστασία τοῦ Ἐπουρανίου Πατρός. Ἡ ἀπομάκρυνση αὐτή ἀπό τόν Θεό συνιστᾶ κάτι τό ἐξαιρετικά σοβαρό. Ἀλλοιώνει αὐτό πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τό κατ’ εἰκόνα. Ἰσχυρίζεται   ὁ φυγάς, ὅτι μέ τήν ἀπόκλιση αὐτή, ὁ ἄνθρωπος ἀποδεικνύει τήν ἐλευθερία του. Ἐν τούτοις, κατά τήν εὐθύνη τῆς πορείας του ὁ ἀποστάτης γνωρίζει ἐν τοῖς πράγμασι, ὅτι δέν εἶναι ἀνεξάρτητος ἤ ἐλεύθερος. Ἡ ἀντίληψη «φάγωμεν, πίωμεν, ἀσωτεύσομεν», φανερώνει ὅτι ὅποιοι τά ἀποδέχονται, δέν ἔχουν καμμία οὐσιαστική σχέση, μέ τήν πραγματική ἐλευθερία. Παγιδεύονται στά πονηρά ἔργα, στήν ἀπώλεια καί στόν θάνατο τόν πνευματικό, ὅπου μόνον ἡ ἀληθινή μετάνοια καί ἐξομολόγηση, δύναται νά τούς ἀπαλλάξει. Λέει ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ: «Ἀπομάκρυνση ἀπό Αὐτόν, σημαίνει μετάβαση πρός τόν αἰώνιο θάνατο». Ὄντως ἀδελφοί, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ Λόγου μέ αὐτόν τόν τρόπο κατανοεῖ αὐτό πού συνέβη σήμερα στόν ἄσωτο υἱό μέ τήν ἐπανάστασή του, ἐναντ...

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ Καυχήθηκε ὁ Ἑωσφόρος στόν οὐρανό, γιά τά χαρίσματα πού ἔλαβε ἀπό τόν Τριαδικόν Θεόν· καί ἔπεσε στήν ἄβυσσο τῆς κακίας καί τοῦ σκότους. Καυχήθηκε καί ὁ Φαρισαῖος σήμερα· ξεχώρισε τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἐκκλησιαστική σύναξη καί θέλησε νά φτάσει ἡ προσευχή του στόν Θεό, ξέχωρα ἀπό τούς ἀδελφούς του. Στενοχωρήθηκαν οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ· ἄνθρωπε, τί καυχᾶσαι γιά κάτι τό ἐλάχιστο πού ἔλαβες· καί ἀφοῦ τό ἐλαβες γιατί τό θεωρεῖς δικό σου καί τό χρησιμοποιεῖς γιά τή δική σου προβολή, ἐγωϊστικά, περιφρονῶντας μάλιστα τούς   ἀδελφούς σου, ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε καί ἀνέστη; «Ὁ Φαρισαῖος σταθείς πρός ἑαυτόν ταῦτα προσηύχετο·…», «…ὅτι οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων». Καί ὁ Θεός ἀπαντᾶ: «ἐπικατάρατος ὁ φρόνιμος παρ’ ἑαυτῷ». Φρονοῦμε ἀδελφοί, ὅτι γι’ αὐτόν τόν λόγον κατεκρίθη ὁ Φαρισαῖος. Ἐπειδή, ἐκεῖνος πού ὑψώνει τόν ἑαυτό του καί προβάλλει ὡς ἰδικά του τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, ἐπιζητεῖ τήν δική του δόξα, ἀντί τῆς δόξης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ· ὡς ἐκ τούτου στό τέ...