EK TOY AMBΩΝΟΣ

  ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ «Δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν». [1]  Ἡ ἐντολή γιά τά ἀναγκαῖα πού δόθηκε στήν Ἐκκλησία ἀπό τόν Χριστόν, μέ πρώτους, πού τήν ἔλαβαν, τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, συνοδεύεται καί ἀπό θεϊκή εὐλογία. Ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς,  «ἀνοίγοντας τάς χεῖρας τά σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος». Οἱ ἄνθρωποι πού πιστεύουν στόν οὐράνιον λόγον τοῦ Λόγου καί ἐμπιστεύονται τόν Ἰησοῦν, εὑρίσκουν καί λαμβάνουν τήν ἴασιν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, ὅπως ἐπίσης καί τά ἀπαραίτητα γιά τήν ζωήν, τροφή, στέγη καί ἔνδυμα μέσα στό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου, ἤτοι, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἀρκεῖ, ἀδελφοί, νά κινούμαστε μέ φρόνηση, σωφροσύνη, ἀνδρεία καί δικαιοσύνη, οὔτως ὥστε τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ στή γῆ, νά μοιράζονται ἐξ’ ἴσου σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, χωρίς νά στερεῖται οὐδείς.  Γιά τόν λόγον αὐτόν, ὁ Κύριος διέταξε τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, νά θέσουν τούς παρόντες στό Ὅρος, ἀνά κοινότητες(πεντήκοντα) καί ἡ τροφή (οἱ πέντε ἄρτοι καί οἱ δύο ἰχθύες), μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἰησοῦ, ἔγινε ἄφθονη καί ὁ καθένας μετέλαβε τοῦ

  Ψεύστης καί ἀνθρωποκτόνος ὁ Σατανᾶς, σέ ὅποιον ἀφελῆ τοῦ ἀφήσει περιθώρια εἰσόδου, εἰσέρχεται στήν ψυχή του, τήν καταβάλλει, τήν ὑποδουλώνει καί στή συνέχεια μέ τό δηλητηριῶδες κεντρί, τόν βασανίζει. Ὁ θαυμαστός Ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ, θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ, ἐξῆλθε καί δύναται νά ἐλευθερώσει τόν ὅποιον δυστυχῆ περιπέσει στά δίχτυα τοῦ μισόκαλου, ὥστε νά θαυμάζουν οἱ καλοπροαίρετοι καί νά προσκυνοῦν τόν Κύριο, ὡς τόν μοναδικόν εὐεργέτη τῶν ἀνθρώπων. Ἐν τούτοις, σεβαστή γερόντισσα, ὑπάρχουν καί οἱ κακοπροαίρετοι, οἱ ὁποῖοι ἐν τῇ κακίᾳ τους, βλασφημοῦν τόν Ἰησοῦν καί τήν ἀλήθειαν, ὑβρίζοντες τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ἰσχυρίζονται οἱ ταλαίπωροι ὅτι: «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τά δαιμόνια» ὁ Μεσσίας. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τούς ἀπαντᾶ: «”Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα, καθ’ἑαυτήν ἐρημοῦται”. Καί ἄν ὁ Σατανᾶς, Σατανᾶ ἐκβάλλει, καταστρέφεται ἡ κοσμοκρατορία του. Ἐάν ὅμως Ἐγώ ἐκβάλλω τά δαιμόνια, μέ τόν δάκτυλο τοῦ Θεοῦ, τότε ἐσεῖς (Φαρισαῖοι) εἶστε βλάσφημοι, κατά τοῦ Παρακλήτου  καί ἀσυγχώρητοι καί ἐν

  Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀποκαλύπτεται ἐνώπιόν μας, ἡ ἔννοια τῆς διαστροφῆς, τῆς χωρίς Θεόν ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἡ τραγικότητα τοῦ ἄνευ Θεοῦ, ἀνθρώπου. Τό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε, προειδοποιεῖ γιά τόν κίνδυνο πού διατρέχουμε καί τήν προσοχή   πού ὀφείλουμε νά ἐπιδεικνύουμε σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τήν σκληροκαρδία καί τήν ἀπιστία, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς διαταραχῆς τοῦ νοός καί τῶν αἰσθήσεων, ἐξ’αἰτίας τῆς διαστροφῆς. Ἀναγνώσαμε πρίν λίγο, γιά τόν ταλαίπωρο συνάνθρωπό μας, στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, πῶς ἐβασανίζετο ἀπό τά δαιμόνια καί σέ ποιά τραγική κατάσταση περιῆλθε ὅταν χαλάρωσε τήν νήψη τῆς καρδιᾶς του, ὡς πρός τήν ἀρετή καί ἄφησε χαραμάδες πού ἔδωσαν ἤ ἄνοιξαν χῶρο στόν Σατανᾶ, ὥστε να εἰσέλθει αὐτός καί ἡ συνοδεία του στόν τόπο καί χῶρο τῆς ψυχῆς καί τῆς διάνοιας. Βλέπουμε, ἐν τούτοις, καί τό φαινόμενο τῆς σκληροκαρδίας ἐκ μέρους τῶν συμπολιτῶν του Γαδαρηνῶν, γιά τό δράμα του. Ἐξηγούμαστε: Ἐν ὅσῳ ὁ ἀσθενής τοῦτος εὑρίσκετο ὑπό τήν κατοχή τῶν δαιμονίων καί ἐβασανίζετο, οἱ συμπολίτες του κ