EK TOY AMBΩΝΟΣ

  «Κύριε, οὐκ εἰμί   ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν   στέγην εἰσέλθῃς». [1] Ἡ συνάντησις τοῦ Ἰησοῦ μέ τόν Ἑκατόνταρχον, ἔλαβε χώρα στήν Καπερναούμ. Δηλαδή, ἔγινε ἐν τόπῳ καί ἐν χρόνῳ, ἀλλά καί ἐν τρόπῳ. Φαίνεται καθαρά, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ Ἑκατόνταρχος, εἶχε ἁγνή ψυχή καί καρδιά, ὄχι πετρίνῃ, ἀλλά σαρκίνῃ· ἕτοιμη νά γνωρίσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά δοκιμάσει τά ἐνδιαφέροντα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά ἀποκτήσει μέσῳ τῆς πίστεως, τή γνώση, τοῦτ’ ἔστιν, τόν λόγο τοῦ Λόγου, ὅτι: «Ἐγώ εἰμι»(ὁ Αἰώνιος Θεός). Τό εἶδε ὁ Χριστός καί τόν ἐπισκέφτηκε γιά νά τόν βοηθήσει, νά τόν τραβήξει κοντά Του. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος βρεθεῖ, ὅπως ἕνα χαμένο πρόβατο καί ἀναζητᾶ μέσα ἀπ’ τήν ψυχή του, τήν ἀλήθεια καί τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καί ἡ καρδιά εἶναι λεπτή καί εὐγενική, ὄχι χοντροκομμένη· τότε καί τόν δοῦλο του πονάει καί τόν Μεσσία μέ ἐνθουσιασμό καί ταπείνωση ἐμπιστεύεται. Ἡ Εὐαγγελική περικοπή, σήμερα, μᾶς τονίζει αὐτήν τήν σωτήριον συνάντηση τοῦ Ἑκατοντάρχου, μέ τόν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ. Πρόσεξε,

  ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ Ὁ Παράκλητος, ἀδελφοί μου, παράλληλα μέ τά δῶρα, χαρίσματα ὡς πνευματικούς καρπούς «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη…ἐγκράτεια», ἀνέδειξε στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων καί τούς χαρισματούχους, δηλαδή, πάντας τούς Ἁγίους. Πνευματοφόροι, οἱ Ἅγιοι Πάντες, τήν μνήμη τῶν ὁποίων ἑορτάζουμε σήμερα, ὁμολόγησαν τόν Χριστόν, Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· καί ἀφοῦ ἔλαβαν τόν Σταυρόν τόν Τίμιον στούς ὤμους των, ἀκολούθησαν τό Ἐσφαγμένο Ἀρνίον, ὅπου ἄν ὑπάγει. Δέν φοβήθηκαν, τῶν ἐχθρῶν, τίς ἀπειλές, πού ἄν παραχωρήσει ὁ Θεός, σκοτώνουν τό σῶμα· ἐπειδή οἱ Ἅγιοι Πάντες εἶχαν σκοτώσει τόν παλαιόν ἄνθρωπον (τόν παλαιάνθρωπον) καί εὑρῆκαν, ἔνεκεν τοῦ Χριστοῦ, τόν καινούριον πού σύμφωνα μέ τόν λόγον τοῦ Ἰησοῦ, δέν μπορεῖ πλέον νά ἀποθάνει. Κήρυξαν, ἐν τῷ φωτί τοῦ Μεσσίου, ἐπί τῶν δωμάτων, χωρίς φόβο καί πάθος, μέ γνώμονα τόν λόγον καί τήν διδασκαλία   τοῦ Ἰησοῦ· ἀντιγράφοντας μέ τήν ζωή τους, τά Ἄχραντα Πάθη Του. Γνώριζαν ἐμπειρικά, μέ τήν Ἄκτιστον Χάριν, ὅτι: «ἄν δέν

  «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ…». Ἡ πίστις εἰς τόν Χριστόν, σεβαστή γερόντισσα, εἶναι ἡ δύναμις, ἡ νικήσασα τόν κόσμον. Ποταμοί σοφίας καί γνώσεως καταρδεύουν τίς ψυχές τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, ποτίζοντας τίς καρδιές ἀενάως, μέ τά ὕδατα τῶν δογμάτων· φωτίζων, ἡ σοφία καί ἡ γνῶσις, τόν νοῦν, ὥστε ὁ καθένας νά κατέχει τό φῶς τῆς ζωῆς καί νά μή περιπατοῦμε εἰς τά σκοτάδια τῆς ἄγνοιας καί τῆς πλάνης. Συνεπῶς μαθαίνουμε σήμερα, ὅτι: «οἱ ἁμαρτάνοντες πολέμιοί εἰσιν, τῆς ἑαυτῶν ζωῆς». Δυστυχισμένοι· ἐχθροί τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτό γιατί ὁ Κύριος εἶπε: «Εὐτυχισμένοι εἶναι ὅσοι ἔχουν πστέψει, ἄν καί δέν ἔχουν δεῖ». Αὐτοί λοιπόν, εἶναι ὅσοι ἔχουν γνώση, μόνο μέσα ἀπό τά ἀκούσματά τους καί βλέπουν μέ τήν πίστη τους· καί ἀρδεύουν τά μεγαλεῖα τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ. Ὁ Χριστός μας ἀφοῦ ἀναλήφθηκε, ἀνέβασε καί τήν ἀνθρωπίνῃ φύση, ὅλους ἐμᾶς, ἐκεῖ, ἀπ’ ὅπου τό Ἅγιον Πνεῦμα κατέβηκε, σταλμένο ἀπό Αὐτόν, τόν Μεσσία. Ὁ Χριστός λοιπόν ἀνέβηκε πρός τόν Πατέρα κι ἔφτασε στό ἀνώτατο μέρος, στούς κόλπους τοῦ Θεοῦ καί Πα