EK TOY AMBΩΝΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ  Ματθ. 2, 13-23) ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ (Διασκευή ομιλίας στον Αγ. Κωνσταντίνο Πρεβέζης, στις 31/12/2000) Οι δρόμοι δεν λύνουν τα προβλήματα Ένα από τα σημάδια πολιτισμού σε ένα τόπο είναι και οι δρόμοι, το οδικό δίκτυο μιας περιοχής. Ιδιαίτερα σήμερα που ζούμε σε μια εποχή ταχύτητας, θεωρούμε ότι οι καλοί δρόμοι είναι μια από τις σημαντικές ενδείξεις πολιτισμού υψηλού βιοτικού επιπέδου. Όλα αυτά είναι καλά. Δεν είμαστε όμως σίγουροι αν φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά. Μπορεί τοπικά να μας φέρνουν πιο κοντά, αλλά δεν είναι σίγουρο αν μας φέρνουν και ψυχικά πιο κοντά. Σήμερα μπορούμε με ένα πολύ πιο επαναστατικό μέσον, το διαδίκτυο, να βρισκόμαστε στην άλλη άκρη της γης και να επικοινωνούμε, και όχι απλώς να επικοινωνούμε, να παρακολουθούμε, άλλους ανθρώπους και να ανταλλάσσουμε μηνύματα, εμπειρίες. Και έτσι εκτός από τους δρόμους με άσφαλτο έχουμε και τους ηλεκτρονικούς δρόμους του διαδικτύου, που είναι η μεγαλύτερη σύγχρο

Σωτήριος Δεσπότης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής-Πρόεδρος Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως (Μτ. 1, 1-17): Το παράξενο γενεαλογικό δέντρο του Εμμανουήλ  Τη στιγμή που όλοι στολίζουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, στην Εκκλησία προβάλλεται το γενεαλογικό δέντρο του Ιησού, όπως αυτό καταγράφεται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο. Τα 42 ονόματα των πατριαρχών, των βασιλέων και αρχιερέων που ακούγονται σε κατιούσα σειρά να διαδέχονται το ένα το άλλο τους μέσω της σταθερής επανάληψης του «εγέννησεν», καθιστούν την περικοπή άχαρη, ιδίως για όλους εκείνους που αποφεύγουν να μελετήσουν την Π.Δ. θεωρώντας την ως εθνική ιστορία του εβραϊκού λαού. Ο κατάλογος που εισάγει ολόκληρη την Καινή Διαθήκη εκπέμπει πολλά μηνύματα .  πρώτον ότι τα πάντα υπακούουν σε ένα αρμονικό θεϊκό σχέδιο. Τίποτε δεν αποτελεί προϊόν τύχης και σύμπτωσης. Η ίδια η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται κυκλικά, αέναα, ατέρμονα, όπως πίστευαν οι Έλληνες, αλλά έχει ένα τέλος, κι αυτό δεν είναι το σ

Κυριακή  Των αγίων Προπατόρων ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Λουκ. ιδ΄ 16-24, Ματθ. κβ΄ 14 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Β΄Τιμ. α΄8-18 Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ 1. Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Προπατόρων Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἡ προτελευταία πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα καὶ ὀνομάζεται Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Προπατόρων. Κατ᾿ αὐτήν, ὅπως καὶ κατὰ τὴν ἑπόμενη, τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, τιμοῦμε τοὺς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοὺς δικαίους, ὅπως τοὺς ἀποκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας· ὅλους ἐκείνους ποὺ ἔζησαν στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ μὲ ἔντονη προσδοκία τοῦ Μεσσία καὶ εὐαρέστησαν σ᾿ Ἐκεῖνον μὲ τὴ ζωντανὴ πίστη τους καὶ τὴν ἀγωνιστικὴ ζωή τους, εἴτε ὑπῆρξαν κατὰ σάρκα πρόγονοι τοῦ Κυρίου εἴτε ὄχι.  Τὶς δύο αὐτὲς Κυριακὲς ἀκοῦμε τὸν βαθὺ στεναγμὸ τῶν προχριστιανικῶν γενεῶν ποὺ ἦταν δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου· αἰσθανόμαστε τὸ σκίρτημα τῆς καρδιᾶς τους, τὴ βαθύτατη προσδοκία γιὰ λύτρωση, τὴν προσμονὴ τῆς ἐποχῆς τῆς Χάριτος. Ἀκοῦμε καὶ αἰσθανόμαστε· καὶ ἑτοιμαζόμαστε γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτή. Συνειδητο

Κυριακή Ι’ Λουκά:  Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επισκέφτηκε τη γη δυναμικά αλλά ταπεινά, για να διδάξει τους ανθρώπους ν’ αγαπούν το Θεό και τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι από μόνοι τους είναι αδύναμοι. Η αγάπη τού Θεού τους κάνει δυνατούς. Από μόνοι τους οι άνθρωποι είναι υπερήφανοι. Η αγάπη για τον άνθρωπο τους κάνει ταπεινούς.  Η αγάπη για τον άνθρωπο προέρχεται από την αγάπη για το Θεό . Η ταπείνωση προέρχεται από μια αίσθηση θεϊκής δύναμης.  Η αγάπη για τον άνθρωπο χωρίς αγάπη για το Θεό είναι ψεύτικη . Κάθε άλλη δύναμη εκτός από εκείνη του Θεού, είναι υπερήφανη και ψεύτικη. Οι άνθρωποι όμως έχουν βρει κι έναν  τρίτο δρόμο , που δεν είναι ούτε αγάπη για το Θεό ούτε αγάπη για τον άνθρωπο. Είναι  η αγάπη για τον εαυτό τους, η φιλαυτία .  Η φιλαυτία είναι φράγμα που τους χωρίζει από Θεό κι απ’ ανθρώπους και τους αφήνει εντελώς απομονωμένους.  Όταν ο άνθρωπος αγαπά μόνο τον εαυτό του, δεν αγαπά ούτε το Θεό ούτε το συνάνθρωπό του. Δεν αγαπά ούτε τον άνθρωπο που κρύβει μέσα του . Αγαπά μό

Ἡ περίπτωση τοῦ Βαρτίμαιου, ὅπως ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Μάρκο (10,46), μᾶς βοηθάει νὰ κατανοήσουμε κάπως ἱκανοποιητικὰ μερικὰ θέματα ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν  προσευχή . «Καὶ ἔρχονται στὴν Ἱεριχώ. Καὶ τὴν ὥρα ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ, Αὐτὸς καὶ οἱ μαθητές του καὶ λαὸς πολύς, καθόταν κοντὰ στὸ δρόμο καὶ ζητιάνευε ὁ τυφλὸς Βαρτίμαιος, ὁ γιὸς τοῦ Τίμαιου. Καὶ ὅταν ἄκουσε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ἦταν ἐκεῖ, ἄρχισε νὰ φωνάζει δυνατὰ καὶ νὰ λέει:  Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Δαυίδ, ἐλέησέ με . Καὶ τὸν ἀπόπαιρναν μερικοὶ καὶ τοῦ ἔλεγαν νὰ σιωπήσει. Αὐτὸς ὅμως φώναζε ὅλο καὶ περισσότερο:  υἱὲ τοῦ Δαυίδ, ἐλέησέ με . Τότε σταμάτησε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε νὰ τὸν φέρουν κοντά του. Πῆγαν λοιπὸν καὶ εἶπαν στὸν τυφλό. Κουράγιο, σήκω νὰ πᾶς, σὲ φωνάζει. Κι αὐτός, ἀφοῦ πέταξε τὸ ἐξωτερικό του ροῦχο, γιὰ νὰ μὴν τὸν ἐμποδίζει στὸ τρέξιμο, σηκώθηκε καὶ ἦρθε κοντὰ στὸν Ἰησοῦ. Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀποκρίθηκε καὶ τοῦ εἶπε:  Τί θέλεις νὰ σοῦ κάνω;  Καὶ ὁ τυφλός τοῦ ἀπάντησε:  Δάσκαλε, θέλω νὰ ξαναβρῶ τὸ φῶς μου .

Ένας άνθρωπος βρισκόταν σε μεγάλη αγωνία. Δεν ήταν κάποιος άνεργος, άρρωστος βαριά ή πολυφαμελίτης. Ήταν πλούσιος. Και για την ακρίβεια τσιφλικάς. «Πόθεν έσχε» τα πλούτη του; Πάντως όχι με έντιμα μέσα, λέει ο Χρυσόστομος. Κι αν ακόμη τα κληρονόμησε, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτός, που του τα κληροδότησε, δεν τα είχε αποκτήσει με έντιμα μέσα. Κι αν ακόμη ισχυριστεί ότι τα απόκτησε με νόμιμα μέσα, αυτό σημαίνει ότι οι νόμοι ήταν άδικοι, σύμφωνοι με τα συμφέροντα του κατεστημένου… Αλλά ποιο ήταν το πρόβλημά του; «Ευφόρησεν η χώρα του», λέει το Ευαγγέλιο. Που σημαίνει ότι το τσιφλίκι του είχε άφθονη καρποφορία. Και το πρόβλημά του ήταν ότι δεν είχε πού να αποθηκεύσει τα γεννήματά του. Και βασανιζόταν νύχτα-μέρα, για να βρει λύση. Ώσπου μια νύχτα έκαμε τη μεγάλη ανακάλυψη. Οπότε, σαν τον Αρχιμήδη, στην ανάλογη περίπτωση, αναφώνησε: Το βρήκα! Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες. Και θα συγκεντρώσω εκεί όλα τα αγαθά μου! Και θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή, έχει