Παραβολή των κακών γεωργών

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

Ο Ιησούς συνομιλεί στον ναό ( 21,23 ) με τους αρχιερείς και πρεσβυτέρους του λαού. Η παραβολή απευθύνεται σ΄ αυτούς ‘’ ακούσατε ‘’ τους προτρέπει.

Χρησιμοποιεί την γνωστή εικόνα του αμπελώνα από τον Ησαία ( 5,1 ) που δηλώνει τον περιούσιο λαό.

Στο τέλος τους παραθέτει τον ψαλμικό στίχο ( 117,22-23 ).

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξάνδρειας την θεωρεί σαν την επιτομή της Ισραηλιτικής ιστορίας.

Ο Θεός εμφανίζεται ως πλούσιος γαιοκτήμονας. Φυτεύει αμπελώνα και τον περιφράζει.

Κατασκευάζει ληνό (πατητήρι) σκαμμένο σε βράχο για την κατεργασία των σταφυλιών και οικοδομεί πύργο για κατοικία των καλλιεργητών.

Όλες αυτές οι εργασίες δείχνουν τη φροντίδα του άρχοντα για τον αμπελώνα του.

Έτσι περιποιημένο εκμισθώνει το κτήμα σε γεωργούς και αναχωρεί στον τόπο της κατοικίας του.

Προφανέστατα οι γεωργοί είναι οι άρχοντες του περιούσιου λαού ο οποίος είναι ο θείος αμπελώνας.

Κατά τον καιρό της καρποφορίας στέλνει ο γαιοκτήμονας τους δούλους του για να εισπράξει το μίσθωμα, όπως συμφωνήθηκε.

Η τύχη των απεσταλμένων είναι οικτρά.

Οι γεωργοί αντί να τηρήσουν την συμφωνία κακοποιούν με κάθε τρόπο, φονεύουν και λιθοβολούν τους απεσταλμένους του άρχοντα.

Σαφέστατη αναφορά στην τραγική τύχη όλων σχεδόν των προφητών της Π. Διαθήκης που με κάθε τρόπο καταδιώχτηκαν και βασανίστηκαν.

Ο οικοδεσπότης επιμένει στην αποστολή και άλλων δούλων περισσοτέρους από τους πρώτους μήπως υπάρξει συνετισμός και διόρθωση.

Η μακροθυμία του όμως δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Οι άρχοντες του Ισραήλ αντί να μετανοήσουν σκληραίνουν περισσότερο.

Οι Πατέρες εξηγούν ποιος είναι ο καρπός που ζητεί ο Θεός.

Είναι η πλήρωση του μωσαϊκού νόμου, η τήρησης των εντολών, η υπακοή στο θέλημα του, η διατήρηση της μονοθεΐας.

Η ταπείνωση κατά την διαχείριση της εξουσίας τους.

Οι άρχοντες όμως του Ισραήλ αλλά και μεγάλο τμήμα του λαού θέλησαν να οικειοποιηθούν το θείο κτήμα και αντί να ποιμάνουν θεοφιλώς το ποίμνιο, προσπάθησαν να το καταφάγουν.

Με τον τρόπο αυτό η μονοθεΐα έμεινε ξερό γράμμα, με πολλούς βασιλείς ειδωλολάτρες.

Ο νόμος του Θεού αντικαταστάθηκε με τις παραδόσεις των πρεσβυτέρων.

Η σκλήρυνση της καρδιάς τους ήταν τέτοια που και μόνον η παρουσία των ανθρώπων του Θεού τους γέμιζαν οργή επειδή τους υπενθύμιζε τις υποχρεώσεις τους απέναντι στον Θεό.

Στη συνέχεια της παραβολής η μακροθυμία του άρχοντα ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης λογικής.

Βάση της οποίας θα περίμενε κανείς την τιμωριτική επέμβαση του άρχοντα δεσπότη έναντι των φονευτών γεωργών.

Η αγάπη του για τον αμπελώνα του είναι πάνω από κάθε ανθρώπινη λογική η συνήθεια.

Παρά την εχθρότητα και την εγκληματική συμπεριφορά των κακών γεωργών στέλνει τον μονάκριβο ‘’ ο υιός μου ο αγαπητός ‘’ γιό του.

Είναι μία τελευταία προσπάθεια να τους διορθώσει προς μετάνοια και να σωθούν.

Το αποτέλεσμα είναι εντελώς αποκαρδιωτικό και απρόσμενο πάλι πάνω από κάθε λογική.

Αντί οι άρχοντες να οδηγηθούν από την μακροθυμία του Θεού σε μετάνοια ‘’ να εντραπούν ‘’ τον ενανθρωπίσαντα υιόν.

Λαμβάνουν την εγκληματική αλλά και ανόητη ιδέα να ιδιοποιηθούν την βασιλεία του Θεού φονεύοντας τον υιό και την εκτελούν.

Ρίχνουν έξω από τον αμπελώνα τον φονευθέντα υιό η κατά τον Λουκά τον οδηγούν έξω από τον αμπελώνα και εκεί τον φονεύουν.

Οι παλαιοί αρχιερείς έγιναν προφητοκτόνοι αυτοί προοδεύοντας στην κακία θα γίνονται θεοκτόνοι.

Ο Ευαγγελιστής με παιδαγωγικό τρόπο, όπως συνηθίζει.

Αφήνει τους ακροατές του να κρίνουν ποια θα πρέπει να είναι η ενέργεια του Θεού μετά την θανάτωση του υιού του.

Είναι φανερό από την διήγηση των Ευαγγελιστών ότι οι ακροατές κατανόησαν το νόημα της παραβολής.

Παρά την προειδοποίηση της όμως αμέσως μετά οι αρχιερείς και οι άρχοντες αποφασίζουν την θανάτωση του Χριστού περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία.

Ο Κύριος προειδοποιεί, όπως τον Αδάμ, δεν κρύβει τίποτε για να μην υπάρχει καμιά δικαιολογία στους αδικοπρατούντας.

Τελειώνοντας την παραβολή ο Κύριος χρησιμοποιεί στίχο από τον ψαλμό 117,22 που είναι παρμένος από την τέχνη των οικοδόμων που κτίζουν την πέτρα.

Οι οικοδόμοι του παλαιού Ισραήλ αν και καλοί τεχνίτες της πέτρας δεν θέλησαν να αναγνωρίσουν την αξία του ακρογωνιαίου λίθου.

Τον απέρριψαν με περιφρόνηση σαν άχρηστο για ανοικοδόμηση.

Το πάθος του απορρίφθηκε ως αδυναμία από τους ανθρώπους.

Η Ανάσταση του όμως απέδειξε ότι Αυτός ήλθε για να οικοδομήσει αιωνιότητα και αθανασία.

Ο λίθος όμως αυτός με την θέληση του Θεού έγινε ‘’ εις κεφαλή γωνίας ‘’.

Ερμηνεύοντας ο Ιερός Χρυσόστομος την παραβολή γράφει:

‘’ Πολλά μπορούμε να μάθουμε από αυτή την παραβολή για την πρόνοια του Θεού.

Ότι ένας είναι ο Θεός της Παλαιάς και της Καινής, ότι κατόρθωσε με τον θάνατο του τα μεγάλα.

Την υπομονή του για την σταυρική θυσία, την κλήση των εθνών, την έκπτωση των Ιουδαίων.’’

Η απύθμενη αγάπη του Θεού για την σωτηρία του πλάσματος του, ημών των ανθρώπων και το ξετύλιγμα του σχεδίου για την επιτυχία της, αποτελούν τον πυρήνα του νοήματος της παραβολής.

Από την ιστορία του παλαιού Ισραήλ φαίνεται πως ‘’ πολυμερώς και πολυτρόπως ‘’ έδωσε ‘’πάσαν επιστήμη στον Ισραήλ ‘’.

Τον βοήθησε δηλαδή με κάθε τρόπο ώστε ο νηπιόφρον λαός να μείνει κοντά του και να απολαύσει την επαγγελία του.

Μηχανεύτηκε κάθε τρόπο ώστε να αποτινάξει την δουλεία του τυράννου και να μείνει στην πίστη των Πατριαρχών.

Μετέφερε με δική του επιμέλεια και φροντίδα τον αμπελώνα του από την Αίγυπτο χρησιμοποιώντας τον Μωυσή.

Τον φύτευσε σε γόνιμη γη διώχνοντας τα έθνη που κατοικούσαν στα μέρη εκείνα της επαγγελίας.

Τον περιτοίχισε με τον νόμο και τους λόγους των προφητών, αύξησε τα κλίματα και έφθασαν μέχρι την θάλασσα.

Οι κακοί όμως γεωργοί οι αρχιερείς κάθισαν μεν στο θρόνο του Μωυσέως αλλά αποδείχθηκαν λύκοι με ένδυμα προβάτου. Είναι η άκαρπη συκιά.

Κατεδάφισαν τον φράκτη, την βοήθεια του νόμου και τον λόγο των προφητών. Δολοφόνησαν τον Άγιο Πρόδρομο και τον αρχιερέα Βαραχία.

Βλέπουν την ανάσταση του Λαζάρου, τους χωλούς να βαδίζουν, τους τυφλούς να βλέπουν, τους παραλυτικούς και τους άλλους ασθενείς να γιατρεύονται.

Ακούν τον Κύριο να φανερώνει το αξίωμα του ‘’ Εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί ‘’.

Αντί για όλα αυτά να ευχαριστήσουν τον δάσκαλο, τον απορρίπτουν λέγοντας :

Με ποια εξουσία τα κάνεις αυτά ποιος σου έδωσε την εξουσία αυτή ?

Μήπως αχάριστοι και αν σας έλεγε θα τον πιστεύατε?

Έτσι δεν ανέτειλε το φως του Ευαγγελίου σ΄ αυτούς και τους διαδόχους τους.

Ο νόμος του Θεού δεν είναι αφαίρεση της ελευθερίας των ανθρώπων. Δεν είναι στραγγαλισμός της προσωπικότητας μας.

Είναι οι μπάρες που τοποθετούμε στους δρόμους, τα κιγκλιδώματα που βάζουμε στους εξώστες των οικοδομών για την προστασία μας. .

Οι λιμενοβραχίονες στα λιμάνια που όλοι τα θέλουμε για την προστασία μας επειδή είναι χρηστές απαγορεύσεις.

Είναι οι συνταγές με τα φάρμακα και οι εξετάσεις που δίνουν οι γιατροί για την προστασία και αποκατάσταση της υγείας μας.

Αυτές βέβαια δεν τις παραθεωρούμε και περιφρονούμε για την πρόσκαιρη ζωή πόσο μάλλον για την αιώνια και αθάνατη.

Οι κακοί γεωργοί και κάθε τέτοιοι όλων των εποχών στρέφονται και καταδιώκουν τους Αγίους της Καινής Διαθήκης τους συκοφαντούν επειδή αυτοί μιλούν για τον Χριστό.

Με συνέπεια να μην ανατείλει γι΄ αυτούς το φως του Ευαγγελίου. Η αγάπη και η μακροθυμία του Πατέρα να μην τους ανακουφίζει παρά να τους κολάζει.

Απεναντίας οι καλοί γεωργοί της Εκκλησίας ‘’ εις πάσαν την γήν εξήλθε ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών’’.

Πήγαιναν ως πρόβατα εν μέσον των λύκων και μετέβαλαν τους λύκους σε πρόβατα.

Έκαναν τους διώκτες εθνικούς πρόβατα Χριστού και δημιουργήθηκε ο εκλεκτός λαός του Κυρίου ζηλωτής καλών έργων.

Ο Κύριος μετά την ανάστασή του αποδεικνύει ότι είναι λίθος ακρογωνιαίος φυτεύει πάλι αμπελώνα την Εκκλησία εμάς.

Στην πρώτη οικουμενική σύνοδο γνωρίζοντας οι Πατέρες την πιθανότητα να βρεθούν προδότες γεωργοί και στον νέο αμπελώνα.

Όρισαν εμάς τους λαϊκούς ως φύλακες του, φύλακες των δογμάτων της πίστεως.

Σήμερα τα πράγματα είναι τραγικά και επικίνδυνα, τα λόγια της παραβολής είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.

Οι αιρετικοί οικουμενιστές, οι νέοι κακοί γεωργοί κατεδάφισαν τον φραγμό της Εκκλησίας, τα σωτήρια δόγματα, έβαλαν δικές τους επιλογές και δόγματα.

Έγιναν ένα με τους αιρετικούς, ξέχασαν τα αίματα των ομολογητών της Εκκλησίας.

Έχοντας την κάλυψη και συνεργία της κοσμικής εξουσίας διώκουν τους ορθοδόξους, τους περιφρονούν και τους χλευάζουν.

Περιφρονούν τον αμπελώνα και τον θεωρούν δικό τους τσιφλίκι. Αποφασίζουν και διατάζουν κατά βούληση.

Ξανασταυρώνουν τον Κύριο ομολογώντας αιρέσεις και εκκλησιοποιούν τους αιρετικούς.

Ακυρώνουν τους Πατέρας και μάρτυρες δογματίζουν με δικές τους ερμηνείες και θεωρίες.

Η κατάσταση είναι αφόρητη, η παναίρεση του Οικουμενισμού έχει αγκαλιάσει τα πάντα.

Κανείς δεν βλέπει, κανείς δεν ακούει, κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Ισχύει όμως για όλους αυτούς η προειδοποίηση Του προς τον επίσκοπο της Εφέσου στην Αποκάλυψη.

‘’ Θα έλθω και θα κινήσω την λυχνία σου εκ του τόπου σου εάν δεν μετανοήσεις’’.

Που είναι τώρα η επισκοπή Εφέσου, που είναι οι άλλες επισκοπές της Μικράς Ασίας ?

Το μικρό σήμερα ποίμνιο, εμείς οι Παλαιοημερολογίτες ο μικρός αλλά ευλογημένος αμπελώνας του Κυρίου δεν πρέπει να σκιάζεται.

Είμαστε το ψαροκόκαλο στο λαιμό τους δεν μας αντέχουν επειδή είμαστε η κρίση τους, όπως θα τους πει ο Κύριος.

Πως αυτοί οι λίγοι και άσημοι, οι ολιγογράμματοι και απλοϊκοί έμειναν στην πίστη και την παράδοση.

Ενώ εσείς οι έχοντες την μόρφωση και κατέχοντες την εξουσία είστε και μαίνεται στην αίρεση του Οικουμενισμού που τόσο προκλητικά και ξεδιάντροπα κηρύττεται και εφαρμόζεται.

Ακόμη και οι πύλες του Άδη δεν πρόκειται να μας περιθωριοποιήσουν.

Αναγνωρίζει τους αγώνες μας, τις θυσίες μας , την πίστη μας και μας κρατά ζωντανούς μέσα στην θύελλα της αδιαφορίας και του σκοταδισμού που υπάρχει, με τα όποια προβλήματά μας.

Έχει τον τρόπο του ο Σωτήρας πάντα να είναι μπροστά από τα πράγματα και να ελέγχει την ιστορία.

Αθανάσιος Κατσίκης

αρχιτέκτων

πηγη./ec-goc.gr