ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ (ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ)

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος». Δηλαδή συνάναρχος, συναΐδιος μέ τόν Πατέρα. «Καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν». Τοῦτ’ ἔστιν διάκρισις τῶν θείων Ὑποστάσεων. «Καί Θεός ἦν ὁ Λόγος». Ταυτότητα οὐσίας ἁπλῆς, ἀδιαίρετην, κοινή τῶν τριῶν προσώπων· ὑπέραρχον ἀρχή, ὑπερηνωμένη· Τριάς ἐν Μονάδι, Μονάς ἐν Τριάδι. «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ…»

«Σοφία Θεοῦ πάντων τεχνίτις, γαστρί σου Παρθενομήτηρ ἐνσκηνώσασα, οἶκον ὠκοδόμησεν, ἔννουν τε καί ἔμψυχον τόν ἑαυτῆς καί ἔσωσε, κόσμον κραυγάζοντα. Τόν Κύριον ὑμνεῖτε τά ἔργα καί ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τούς αἰῶνας»[1].

Ὑπερυψοῦμεν, ἀδελφοί μου, παντοῦ καί πάντοτε, τόν Βασιλέα Χριστόν καί προσκυνοῦντες τήν ἔνδοξον Ἁγίαν Ἀνάληψιν· μετά χαρᾶς μεγάλης δεχόμαστε πλουσίως τήν Δεσποτικήν εὐλογίαν ἀπό τάς ἀχράντους χεῖράς Του, αἰνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν Θεόν. Ἀμήν.

Χαρίζει ἡ παροῦσα ἑορτή καί πανήγυρις, σεβαστή γερόντισσα, τά νικητήρια καί ἀνυψώνει, τήν καθόλου ἀνθρωπίνην φύσιν, τόν Ἀδάμ παγγενῆ, στά δεξιά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός· κατέστησε δέ τό ἀνθρώπινο γένος νά διαμείνει κρυμμένο, σύν τῷ Χριστῷ, ἐν τῷ Θεῷ. Μετά τήν Ἁγίαν Ἀνάστασιν, χθές, καί σήμερα μέ τήν ἔνδοξον Ἀνάληψιν τό ἀνθρώπινο γένος, τό ὁποῖο εἶχε καταβληθεῖ ἀπό τόν θάνατον, ἀπαλλάσσεται ἀπό τά βασίλεια τοῦ θανάτου καί ἐπανέρχεται στόν Παράδεισο, στά χωρία, στά ἅγια τῶν ἁγίων, ἤτοι, τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.

Δέν ἀκούω πλέον: «εἶσαι γῆ, καί στή γῆ θά ἐπιστρέψεις». Ἀλλά ἀκούω: «ἄν καί εἶσαι γῆ, ξαναέρχεσαι στόν οὐρανό ἀπό τήν ἀγαθότητα Αὐτοῦ, πού ὁδηγεῖ πρός τά ἄνω». Παραλείπω τό χωρίο τῶν ἁμαρτημάτων· μετακομίζω στόν οὐρανό ἐλεύθερος ἀπό τήν παλιάν ἀπάτη τοῦ ψεύστη καί ἀνθρωποκτόνου διαβόλου.

«Χριστός ἡμᾶς ἀνεβίβασε ὅπου ἦν τό πρότερον». Θαυμάζω, αδελφοί, πῶς τήν ντροπήν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μετέβαλε σέ ἀρετή. Ὁ Θεός πού μᾶς ἔπλασε μέ τά ἴδια Του τά χέρια, δέν ἀνεχόταν νά βλέπει γιά πάντα τό δημιούργημά Του νά συντρίβεται ἀπό τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία, τόν θάνατο. Πλάθει καί μένει ὑφαίνοντας στολή, μέσα στήν παναγία μήτρα τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας, τῆς Δεσποίνης ἡμῶν, ὡς νά ἦταν σέ βασιλικό θάλαμο· ντύνεται τήν ἀνθρωπίνην εἰκόνα γιά νά καλύψει τή γύμνωσή της· ἀποφασίζει ἀπό ψηλά τήν ἀποκατάσταση τῆς τάξεως τῶν πραγμάτων· μᾶς ἀνυψώνει· μᾶς εὐλογεῖ· ἐπιτελεῖ τό θαῦμα καί διπλασιάζει τό δῶρο. Κανείς δέν ἔχει ἀνέβει στόν οὐρανό, παρά μόνον αὐτός πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, αὐτός πού βρίσκεται στόν οὐρανό πάντοτε μέ τόν Πατέρα καί τόν Παράκλητο, τό Ἅγιο Πνεῦμα[2]. Ὁ Ἠλίας καί ὁ Ἐνώχ κι αὐτοί ἀνελήφθησαν, ὅμως ὡς εἰς οὐρανόν· τιμήθηκαν δηλαδή μέ τόν τύπο, τήν προτύπωση τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ.

Ἔτσι λοιπόν, μέ ὅσα ἔγιναν μέ τόν Ἐνώχ καί τόν Ἠλία, τούς προφῆτες, ὁ Θεός, ἀφοῦ ἐχαροποίησε μέ ἀγαθές ἐλπίδες τούς ἀνθρώπους, ἔκανε μ’ αὐτές τόν ἀέρινο οὐράνιο δρόμο κατάλληλο γιά «ἔνδοξο ἱππασία» καί προετοιμάζει τούς θέλοντας νά συνηθίσουν τό θαῦμα τῆς θείας Ἀναλήψεως.

Γράφει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὁ Χριστός δέν μπῆκε σέ χειροποίητα Ἅγια(τῶν Ἁγίων) πού εἶναι ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν, ἀλλά μπῆκε σ’ αὐτόν τόν ἴδιο τόν οὐρανό, γιά νά ἐμφανιστεῖ ὡς Θεάνθρωπος, τώρα, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὑπέρ ἡμῶν. Ἔπρεπε λοιπόν, σεβαστή γερόντισσα, ἡ εἰς οὐρανούς ἄνοδος(Ἀνάληψη), νά ἐπισυναφθεῖ μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος καί τόν νικητή τοῦ Ἅδη νά ὑποδεχτεῖ ἀμέσως ὁ οὐρανός.

Μ’ αὐτόν τόν τρόπο γνωρίζει ὁ Θεός καί μέ τούς τύπους νά ἐλέγχει τούς ἀπίστους καί μέ τά θαύματα νά πιστοποιεῖ τά θαυμάσια, τά θαύματα καί ἔτσι ἐπικύρωσε τούς τύπους μέ ἔργα ἀληθινά. Θέλει νά μείνουν ἀνεξίτηλα στό χρόνο τά θαύματα μέ τήν δράση τῶν Ἀποστόλων καί βλέποντάς τα, συνεχῶς, νά στερεώνουν τήν Ὀρθόδοξον πίστιν στήν καλοπροαίρετη ψυχή.

Στίς σαράντα ἡμέρες πού μένει μαζί τους, ἀπολαμβάνει τροφή, χωρίς νά ἔχει ἀνάγκη, ἐπιτρέπει νά τοῦ ψηλαφίσουν τό Πανάχραντο Σῶμα καί κάνει μάρτυρες τῆς ἀληθείας, ὄχι μόνο τά μάτια, ἀλλά καί τά δάχτυλα. Ἀφοῦ λοιπόν διέλυσε τήν ὑποψία τῆς φαντασίας μέ τήν παρουσία Του καί ἀφοῦ ἐξήγησε στούς Ἀποστόλους, σχετικά μέ τήν ἀναχώρησή Του, ἔκανε τούς μαθητές, σήμερα, θεατές τῆς εἰς οὐρανούς ἀνόδου Του. Ἔβλεπαν οἱ μαθητές ἕνα νέφος κάτω ἀπό τά γλυκά πόδια Του, νά γίνεται ὄχημα πρός τόν οὐράνιο δρόμο.Τί μέγα καί παράδοξο θαῦμα!!! Ὁ ἀέρας περνιέται σάν δρόμος, ὁ οὐρανός Τόν παραλαμβάνει, Ἄγγελοι Τόν συνοδεύουν μέ ἐπινίκιους ὕμνους.

Συνεπῶς τί στεκόμαστε χριστιανοί μου; Ἄς κηρύξουμε τό θαῦμα σέ ὅλο τόν κόσμον· ἄς βροντοφωνάξουμε ὅτι ἔτσι θά ξανάλθει, μέ τόν ἴδιο τρόπο, πού Τόν εἴδαμε νά ἀνεβαίνει σήμερα. Νά κλείσουν τά ἀπύλωτα στόματά τους οἱ αἰρετικοί καί βλάσφημοι πού καυχῶνται ὅτι θά μεταλλάξουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τούς ἀνθρώπους· θά τούς καταστρέψουν καί θά φτιάξουν κτηνώδεις ρομποτανθρώπους πού δῆθεν θά τούς ἐλέγχουν. Τό μόνο σίγουρο πού κάνουν μέ τά λεγόμενά τους εἶναι νά βεβαιώνεται ἡ Ἁγία Γραφή· ὁ θεόπτης Μωϋσῆς, πού γράφει ἀκριβῶς τόν τρόπο τῆς δημιουργίας, τήν αἰτία τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων, ἀλλά καί τόν αἴτιο, τόν δόλιο πού εἶναι ὁ πατέρας τους· τότε καί τώρα· τόν διάβολο[3]. Εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια αἰτία πού προβάλλουν σήμερα, ἀνόητα, οἱ ἀνόητοι καί φανερώνουν ὅτι ὅλα ὅσα μεταχειρίστηκε ὁ ψεύστης καί ἀνθρωποκτόνος Σατανᾶς, τότε, τά ἴδια ἀκριβῶς τούς βάζει νά κάνουν καί σήμερα γιά νά καταστρέψουν, εἰ δυνατόν, τό ἀναγεννημένο ἐν Χριστῷ, πλάσμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἐν τούτοις ὁ Χριστός θά τούς ἐκγελάσει.

Συμβαίνει, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη καί τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, στόν Γολγοθᾶ, πού ὁ διάβολος σκότισε τό νοῦ τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων κι ἐνῶ ὑπῆρχαν οἱ προφητεῖες γιά τόν Μεσσία, δηλαδή ὁ Σταυρός, ἡ λόγχη, τό ἀκάνθινο στεφάνι, τό ὄξος, ἡ χολή, ὁ σπόγγος, ὁ κλῆρος στά ἰμάτια· τό μῖσος ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ δέν τούς ἄφησε νά δοῦν τίς προφητεῖες πού ἐκπληρώνονταν ἐκείνη τήν ὥρα, στό πρόσωπο τοῦ Μεσσίου, πού σταύρωναν.

Τό λοιπόν τούς λέμε: « ὅτι εἶναι ἀξιολύπητοι καί αὐτοκατάκριτοι καί τούς ἐνημερώνουμε ὅτι τό ἐσφαγμένο ἀρνίο ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήση».

Συνέπεια αὐτῆς τῆς ἀλήθειας, εἶναι ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱ σατανοκίνητοι διαβολολάτρες καί τά ὅποια ἐπιτεύγματά τους, θά συντριβοῦν ἀπό τόν Μεσσία Χριστόν. Ὤστόσο θά μᾶς βεβαιώνουν, οἱ ἐχθροί τῆς ἀλήθειας, ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ Ἱερά Παράδοση, καθώς καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, εἶναι ἡ μοναδική ἀλήθεια ὑπό τόν ἥλιον, τήν ὁποίαν, θά ὁμολογοῦμε ἀναμένοντες τήν ἔνδοξον Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου, ὅπου θά συναντηθοῦμε στόν ἀέρα ἐν νεφέλαις καί οὔτως πάντοτε σύν Κυρίῳ ἐσόμεθα.

Στόν Ἀναστάντα καί Ἀναληφθέντα Χριστόν Ἰησοῦν, ἡ Δόξα, τό Κράτος, ἡ Βασιλεία, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

[1](Μηναῖον Μαΐου Ε΄, Θεοτοκίον, Ὠδή η΄)

[2](Ἰωάν.3,13)

[3](Γέννεσις 3,4-5)