Κυριακή Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως) – Με θάρρος και ελπίδα

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ἑβρ. δ΄ 14 - ε΄ 6

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Μάρκ. η΄ 34 - θ΄ 1

ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

 1. Αὐτὸς μᾶς καταλαβαίνει

   Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, καὶ καθὼς βρισκόμαστε στὴ μέση τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει τὸν Τίμιο Σταυ­ρὸ γιὰ νὰ Τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ λάβουμε χάρη καὶ δύναμη. Κι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐνίσχυση, ἀφ’ ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα ἐν­αν­τίον τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ βαστάζουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν σταυρὸ του ὁ καθένας, ἀφοῦ ὅλοι ἐρχόμαστε κάποτε ἀντιμέτωποι μὲ θλίψεις καὶ δοκιμασίες. 

   Ἐνισχυτικὸς ὅμως εἶναι καὶ ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου ἀπὸ τὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή. Ὁ θεόπνευστος συγγραφέας τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς ὁμιλεῖ γιὰ τὸν Μεγάλο Ἀρχιερέα, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, κι ἐξηγεῖ γιατί Αὐτὸς ὑπερέχει ἀπὸ κάθε ἄλλον ἀρχιερέα καὶ πόσο προνομιοῦχοι εἴμαστε, καθὼς Ἐκεῖνος μεσιτεύει γιὰ ἐμᾶς. Γράφει:
Ἔχου­με «ἀρχιερέα μέγαν», ὁ Ὁποῖος ἔχει πλέον διασχίσει τοὺς οὐ­ρανοὺς κι ἔχει εἰσέλθει στὸν τόπο τῆς αἰώνιας ἀνα­παύ­σε­­­ως, στὴν οὐράνια βασιλεία Του, ὅπου μᾶς περιμένει. Πρόκειται γιὰ τὸν Ἰησοῦ, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ λοιπὸν ἀναγνωρίζουμε ὅτι Αὐτὸς ὁ μέγας Ἀρχιερεὺς δὲν εἶναι ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ ἀληθινὸς Θεός, ἂς φροντίζουμε νὰ κρατοῦμε καλὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστε­ώς μας πρὸς Αὐτόν. 

   Πράγματι, μὲ τὴν Ἀνάληψή Του ὁ Θεάνθρωπος Κύριος κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ δοξάζεται αἰωνίως. Καὶ νὰ μὴν ἀμφιβάλλουμε ὅτι ἀπὸ ἐκεῖ ἐνδιαφέρεται γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Διότι, συνεχίζει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, δὲν ἔχουμε Ἀρχιερέα ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς συμπαθήσει στὶς ἀδυναμίες μας, ἐπειδὴ τάχα δὲν γνωρίζει τὰ ὅσα μᾶς συμβαίνουν ἢ ἐπειδὴ ὑψώθηκε τόσο πολύ· ἀλλὰ ἔχουμε Ἀρχιερέα «πεπειρασμένον κατὰ πάντα καθ’ ὁ­μοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας»· Ἀρχιερέα δηλαδὴ ὁ Ὁποῖος ἔχει ἀντιμετωπίσει πειρασμοὺς ἐξ ὁλοκλήρου ὅμοια μ’ ἐμᾶς, χωρὶς ὅμως νὰ ὑποπέσει σὲ καμία ἁμαρτία. 

   Πράγματι, ὁ Χριστός, ὡς τέλειος ἄνθρωπος, ἀντιμετώπισε πειρασμοὺς μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ποὺ μπορεῖ νὰ δοκιμασθεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύ­ση. Δέχθηκε τοὺς πειρασμοὺς ἀπὸ τὸν διάβολο στὴν ἔρημο μετὰ ἀπὸ τεσσαρακονθήμερη νηστεία, πολεμήθηκε ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους Του, Τὸν ἐγκατέλειψαν ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ φίλοι Του. Ὑ­πέμεινε φρικτὰ παθήματα, ἄδικες κατηγορίες, ἐμπαιγμοὺς καὶ μαστιγώσεις, ἀκόμη καὶ τὸ πικρὸ ποτήριο τοῦ θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ. Ὅλα αὐτὰ μᾶς κάνουν νὰ Τὸν αἰσθανόμαστε ἀκόμη περισσότερο κον­τά μας. Μᾶς καταλαβαίνει καὶ μᾶς ἀ­γαπᾶ μὲ τὴν ἄπειρη ἀγάπη Του, γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς σ’ Ἐκεῖνον καταφεύγουμε γιὰ νὰ βροῦμε ἔλεος, ὅπως μᾶς προτρέπει στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.

2. Ὁ θρόνος τῆς χάριτος

   «Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν». Ἀφοῦ λοιπὸν τέτοιος εἶναι ὁ Ἀρχιερέας μας, ἂς πλησιάζουμε μὲ θάρρος καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ βασιλικό Του θρόνο, ποὺ εἶναι πηγὴ χάριτος, γιὰ νὰ λάβουμε συγχώρηση γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ γιὰ νὰ βροῦμε εὔνοια καὶ δωρεὲς ποὺ θὰ μᾶς δώσουν ἄμεση βοήθεια σὲ κάθε κρίσιμη ὥρα πειρασμοῦ. 

   Καὶ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θὰ βροῦμε ἔλεος καὶ βοήθεια ἀπὸ τὸν Μεγάλο Ἀρχιερέα μας. Διότι κάθε ἀρ­χιερέας στὴ λευϊτικὴ ἱερωσύνη τῶν Ἰουδαίων ξεχωρίζεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐγκαθίσταται ἀρχιερέας στὰ ἔργα τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ὠφέλεια τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ προσ­φέρει καὶ δῶρα καὶ θυσίες γιὰ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ. 

   Μάλιστα, ἐπειδὴ κι αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος ἔχει ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, μπορεῖ νὰ δείχνει συμπάθεια καὶ ἀνοχὴ σ’ ὅσους ἁμαρτάνουν ἀπὸ ἄγνοια καὶ πλάνη. Ἄλ­λωστε ἐξαιτίας καὶ τῆς δικῆς του ἀδυναμίας ὀφείλει, σύμφωνα μὲ τὶς διατάξεις τοῦ νόμου, ὅπως προσφέρει θυσία γιὰ χάρη τοῦ λαοῦ, ἔτσι νὰ προσφέρει θυσία καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες του. Ἐπίσης, κανεὶς δὲν λαμβάνει ἀπὸ μόνος του τὴν ὑψηλὴ τιμὴ τῆς ἀρχιερωσύνης, ἀλλὰ τὴ δέχεται ὅταν καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεό· ὅπως κλήθηκε στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ Ἀαρών. 

   Ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς δὲν δόξασε μόνος Του τὸν ἑαυτό Του μὲ τὸ νὰ γίνει Ἀρχιερέας, ἀλλὰ Τὸν δόξασε ὁ Θεὸς Πατήρ, ὁ Ὁποῖος Τοῦ εἶπε: Υἱός μου εἶσαι Ἐσύ. Ἐγὼ σὲ γέννησα σήμερα, ὅταν Σοῦ ἔδωσα τὴν ἀνθρώπινη φύ­ση καὶ τὴ δόξασα μὲ τὴν Ἀνάστασή Σου καὶ τὴν ἐν­θρό­νισή Σου στὰ δεξιά μου. Ὅπως καὶ σ’ ἄλλο σημεῖο τῆς Ἁγίας Γραφῆς λέει: Ἐσὺ εἶσαι Ἱερέας αἰώνιος σὰν τὸν Μελχισεδέκ, γιὰ τὸν ὁποῖο σκόπιμα παρασιωπᾶται στὴν Ἁγία Γρα­φὴ ἡ γέννηση καὶ ὁ θάνατός του, γιὰ νὰ εἶναι σύμβολο καὶ προτύπωση τῆς παντοτινῆς βασιλείας καὶ τῆς ἱερω­σύ­νης τοῦ Κυρίου. 

   Ἤδη ὁ Θεάνθρωπος Κύριος βρίσκεται στὸ θρόνο Του, στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατρός. Ὡστόσο ὁ θρόνος Του, ποὺ ἀπαστράπτει ἀπὸ τὸ θεϊκό Του μεγαλεῖο, δὲν εἶναι ἀπροσπέλαστος. Ὁ θρόνος Του στὴ γῆ εἶναι ὁ Σταυρός Του. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου, ὥστε ξεχύνει πλούσια τὴ χάρη Του σʼ ὅποιον καταφεύγει σ’ Ἐκεῖνον. Ἂς πλησιάζουμε λοιπὸν μὲ πίστη τὸν Τίμιο Σταυρό, ποὺ ἔγινε θρόνος Χάριτος, καὶ ἂς Τὸν προσκυνοῦμε μὲ εὐλάβεια γιὰ νὰ λαμβάνουμε πλούσια εὐλογία καὶ ἐνίσχυση στὴ ζωή μας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

………………………………………

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

       Προς Εβραίους κεφ. Δ΄, εδάφια 14-16 και κεφ.Ε΄, εδάφια 1-6

 Κεφ.Δ΄ ¹⁴ Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. ¹⁵ οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. ¹⁶ προσερχώμεθα οὖν μετὰ παῤῥησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

 Κεφ. Ε΄ ¹Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, ²     μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· ³  καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. ⁴ καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. ⁵ οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· ⁶  καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

 Κεφ.Δ΄  ¹⁴ Αφού λοιπόν, σύμφωνα και με όσα είπαμε, έχουμε μεγάλο αρχιερέα, ο οποίος έχει πλέον διασχίσει τους ουρανούς και μπήκε στον τόπο της αιώνιας αναπαύσεως, στην ουράνια βασιλεία Του, όπου μας περιμένει, τον Ιησού δηλαδή, ο οποίος δεν είναι ένας απλός άνθρωπος αλλά και ο Υιός του Θεού, ας κρατούμε καλά την ομολογία της πίστεώς μας προς Αυτόν.  ¹⁵ Και μην περάσει ποτέ από τον νου μας ότι, αφού Αυτός είναι τώρα στους ουρανούς, δεν θα δείξει ενδιαφέρον για μας. Διότι δεν έχουμε αρχιερέα που να μην μπορεί να μας συμπαθήσει στις ηθικές και φυσικές αδυναμίες μας, επειδή τάχα δεν γνωρίζει τα όσα μας συμβαίνουν ή επειδή υψώθηκε τόσο πολύ· αλλά έχουμε αρχιερέα ο οποίος έχει αντιμετωπίσει πειρασμούς με όλους τους τρόπους που μπορεί να δοκιμαστεί η ανθρώπινη φύση. Έχει αντιμετωπίσει πειρασμούς εξ ολοκλήρου όμοια με εμάς, χωρίς όμως να υποπέσει σε καμία αμαρτία. ¹⁶ Αφού λοιπόν τέτοιος είναι ο αρχιερέας μας ας πλησιάζουμε με θάρρος και άφοβη εμπιστοσύνη στο βασιλικό Του θρόνο, από τον οποίο πηγάζει η χάρη. Ας πλησιάζουμε σε Αυτόν για να λάβουμε συγχώρηση για τις αμαρτίες μας και για να βρούμε εύνοια και δωρεές που θα μας δώσουν άμεση  βοήθεια σε κάθε κρίσιμη ώρα πειρασμού.

Κεφ. Ε΄    ¹ Θα βρούμε έλεος, χάρη και βοήθεια από τον μεγάλο και εύσπλαχνο αρχιερέα μας· διότι κάθε αρχιερέας στη λευιτική ιεροσύνη των Ιουδαίων ξεχωρίζεται από τους ανθρώπους και εγκαθίσταται αρχιερέας στα έργα της λατρείας του Θεού για την ωφέλεια των ανθρώπων, για να προσφέρει και δώρα και θυσίες για τη συγχώρηση των αμαρτιών του λαού.  ² Και μπορεί ο αρχιερέας των Ιουδαίων να δείχνει συμπάθεια και ανοχή σε όσους αμαρτάνουν από άγνοια και πλάνη, επειδή και αυτός ως άνθρωπος έχει επάνω του ηθική ασθένεια και ανθρώπινες αδυναμίες. ³  Και εξαιτίας της ασθένειας και της ενοχής του αυτής οφείλει σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου, όπως προσφέρει θυσία για χάρη του λαού, έτσι να προσφέρει θυσία και για τον εαυτό του, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του. ⁴ Επίσης, κανείς δεν παίρνει από μόνος του την υψηλή τιμή της αρχιερωσύνης, αλλά τη δέχεται όταν καλείται από τον Θεό· όπως κλήθηκε στο αξίωμα αυτό από τον Θεό και ο Ααρών. ⁵ Έτσι και ο Χριστός δεν δόξασε μόνος Του τον εαυτό Του με το να γίνει αρχιερέας, αλλά Τον δόξασε ο Θεός Πατήρ, ο οποίος του είπε: “Υιός μου είσαι Εσύ. Εγώ Σε γέννησα σήμερα, όταν Σου έδωσα την ανθρώπινη φύση και τη δόξασα με την Ανάστασή Σου και την ενθρόνισή Σου στα δεξιά μου”. ⁶ Όπως και σε άλλο σημείο της Αγίας Γραφής λέει: “Εσύ είσαι ιερέας αιώνιος σαν τον Μελχισεδέκ. Για το πρόσωπο αυτό παρασιωπάται σκόπιμα στην Αγία Γραφή η γενεαλογία και ο θάνατός του, για να είναι σύμβολο και προτύπωση της παντοτινής βασιλείας και της ιεροσύνης Σου”.