EK TOY AMBΩΝΟΣ

          «Ως φωνή υδάτων πολλών» ηχούν στ’ αυτιά μας οι πομπώδεις υποσχέσεις των πολιτικών φωστήρων, για το κλείσιμο της ψαλίδας των κοινωνικών ανισοτήτων.  Αλλά και κάποιων θρησκευτικών φωστήρων τα γλυκερά κηρύγματα με τις ανέξοδες αγαπολογίες τους. Κι αυτά, καθώς ακούγεται ο σαρκαστικός γέλωτας της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία τα κέρδη των πλουσίων πολλαπλασιάζονται. Και βέβαια οι σκοτεινές διαδρομές του «ιερού» χρήματος, που εξασφαλίζει ττην ηγεμονική ζωή κάποιων εκπροσώπων του αυθαίρετου δεσποτικού  κατεστημένου. Κι εμείς αμετανόητα επιμένουμε να  πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται για τη σωτηρία και την προκοπή μας! Και βέβαια οι «ένθεν κακείθεν» τυφλοί οπαδοί τους θα μας αντιτάξουν: Κι αν δεν μας σώσουν αυτοί, τότε ποιος θα μας σώσει; «Ο…Ζακχαίος»! αποκρίνεται το Ευαγγέλιο. Τι ήταν ο Ζακχαίος; Πλούσιος!  «Πόθεν έσχε» τα πλούτη; Ήταν αρχιτελώνης. Έδινε ένα ορισμένο ποσό στη ρωμαϊκή διοίκηση και εισέπραττε πολλαπλάσια. Που σημαίν

Κυριακή ΙΒ’ Λουκά:  Η σημερινή ευαγγελική διήγηση για τη  θεραπεία από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό των δέκα λεπρών  (Λουκ. ιζ’ 12-19)  έχει οριστεί από την αγία Εκκλησία μας να διαβάζεται σε κάθε περίπτωση κοινής ευχαριστίας προς τον Θεό για κάποια ευεργεσία Του . Από τους δέκα λεπρούς που θεραπεύτηκαν από τον Σωτήρα, μόνο ο ένας σκέφτηκε να Τον ευχαριστήσει. Οι υπόλοιποι εννέα, μολονότι ευεργετήθηκαν εξίσου, μολονότι είδαν στον ίδιο τους τον εαυτό ένα εκπληκτικό σημείο τής θείας ευσπλαχνίας και παντοδυναμίας, δεν εκτίμησαν πνευματικά ούτε την ανέλπιστη θεραπεία τους ούτε Εκείνον που με την προσταγή Του λυτρώθηκαν από την ανίατη ασθένεια.  Η συμπεριφορά των αχάριστων, των σκληρόκαρδων, των νεκρών ως προς τον νου και την καρδιά ανθρώπων αποδοκιμάστηκε από τον Κύριο. Όταν ο ένας από τους λεπρούς, που έγιναν καλά, επέστρεψε δοξάζοντας με δυνατή φωνή τον Θεό κι έπεσε στα πόδια τού Σωτήρα με ευχαριστίες, Εκείνος του είπε: «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννέα πού είναι; Κανέ