Παραβολή των Βασιλικών γάμων

Της παραβολής προηγούνται δύο άλλες ( 21,28-32) ( 21,33-34 ) που όλες υπόθηκαν στο ιερό μπροστά στους γραμματείς και φαρισαίους.

Είχαν αντικείμενο την απόρριψη του Ιησού από τους άρχοντες του λαού και τα δεινά του Ισραήλ που ερχόνταν.

Οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι όπως σημειώνει ο Ματθαίος ‘’ ακούσαντες τις παραβολές…….γνώρισαν ότι περί αυτών λέγει και ζητούντες αυτόν κρατείσαι εφοβήθησαν τους όχλους’’.

Το ίδιο σκηνικό θα επαναληφθεί και μετά την παραβολή των βασιλικών γάμων

‘’ τότε πορευθέντες οι φαρισαίοι πήραν απόφαση κατόπιν συσκέψεως να τον παγιδεύσουν’’.

Η γνωστή αναφορά του Ιησού και σε άλλες περικοπές ‘’ ομοιώθηκε η Βασιλεία των ουρανών’’.

Δεν σημαίνει ότι ‘’ η Βασιλεία των ουρανών είναι όμοια ‘’ αλλά ‘’ θα συμβεί και κατά την Βασιλεία του Θεού κάτι ανάλογο με ότι συνέβει στην παραβολή.

Δηλαδή η Βασιλεία δεν ταυτίζεται με την ιστορία που θα ακολουθήσει αλλά ορισμένα γεγονότα της παραβολής ομοιάζουν προς συμβάντα της Βασιλείας των ουρανών.

Ο Ματθαίος κατά την Ιουδαϊκή συνήθεια αποφεύγει να χρησιμοποιήσει το όνομα του Θεού και ονομάζει την Βασιλεία του Θεού, Βασιλεία των ουρανών.

Κατά την παραβολή ένας Βασιλιάς –ο Θεός – έκανε χαρές γάμου για το παιδί του.

Ο πληθυντικός ‘’ γάμοι ‘’ δηλώνουν τις γαμήλιες γιορτές που συνήθως κρατούσαν επτά ημέρες κατά την αρχαιότητα.

Ο Βασιλεύς στέλνει τούς δούλους του – τους προφήτες – για να υπενθυμίσουν στους προσκεκλημένους από πρότερα ότι ετοιμάζεται το γαμήλιο γλέντι.

Η αποστολή δούλων μαρτυρεί συμπεριφορά αντάξια βασιλέως και απόδειξη επισημότητας της πρόσκλησης.

Αντίθετα όμως με την προσδοκία του Βασιλέως οι προσκεκλημένοι ‘’ ουκ ήθελον ελθείν ‘’.

Το ‘’ θέλω ‘’ που χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής δηλώνει ότι η δωρεάν σωτηρία που δίνει ο Χριστός.

Έχει σχέση πάντα με την ελεύθερη θέληση του ανθρώπου να ανταποκριθεί η όχι στην πρόσκληση Του.

Ο φιλάνθρωπος και πολυέλαιος Θεός παρ΄ όλη την άρνηση της πρόσκλησης όταν φτάνει η ώρα του ‘’ αρίστου ‘’ ( δηλαδή του μεσημεριανού φαγητού ‘’ ) και το τραπέζι είναι στρωμένο.

Καλεί με νέους δούλους τους αποστόλους και λοιπούς διακόνους της Εκκλησίας τον παλαιό Ισραήλ.

Η συμπεριφορά των καλεσμένων είναι βλάσφημη, υβριστική και δολοφονική.

Θα περίμενε κανείς ότι θα είχαν συγκινηθεί από την μακροθυμία του Βασιλέως.

Αντί όμως αυτού άλλοι από αυτούς μένουν παγερά αδιάφοροι και πηγαίνουν για τις αγροτικές η τις αστικές ασχολίες τους.

Άλλοι δε κακοποιούν και θανατώνουν τους δούλους προσβάλλοντας ευθέως τον Βασιλέα.

( Αγ. Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, Πρωτομάρτυρας Στέφανος, Αγ. Ιάκωβος ο αδελφός Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, διωγμός της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων).

Αλλά και οι μαρτυρίες του Συμεών και της Άννης στους Ιουδαίους.

Είναι η τελική απόρριψη της πρόσκλησης του Θεού από τον Ισραήλ.

Ο Κύριος αμέσως προλέγει την τιμωρία των υβριστών και την καταστροφή της πόλεως τους.

Είναι η ευλογημένη προειδοποίηση για τον θάνατο και το κακό που έρχεται μήπως και υπάρξει μετάνοια και διόρθωση.

Όταν απορρίπτουμε Εκείνον και συνταχθούμε με τον εισηγητή του κακού και του θανάτου τον διάβολο.

Φανερώνονται οι κανόνες προς γνώση και ελεύθερη επιλογή.

Είναι η γνώση των πραγμάτων που μας χαρίζεται για την εύκολη κρίση μας και την έκφραση της απόλυτης ελευθερίας .

Απεναντίας ο διάβολος κρύβει και χρυσώνει πάντα και σε κάθε του λόγο το δηλητήριο, το ψέμα και την καταστροφή μας.

Μεταχειρίζεται και διαχειρίζεται μόνο το ψέμα και το παρουσιάζει ως ωφέλεια, κέρδος και αλήθεια.

Η αποστολή στρατευμάτων και η καταστροφή με φωτιά ‘’ενέπρησε ‘’ της πόλης και η τιμωρία των φονέων είναι η περιγραφή της επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70μχ από τους ρωμαίους.

Ο Ιστορικός Ιώσηπος μαρτυρεί ότι οι Ιουδαίοι θεώρησαν την καταστροφή της πόλεως ως τιμωρία του λαού για την θανάτωση του Αγ. Ιακώβου του Αδεφοθέου.

Δεν είναι το ξέσπασμα κάποιου θυμού του Θεού. Ο Κύριος ‘’ Αγάπη εστί ‘’ και ΜΟΝΟΝ.

Δεν οργίζεται ποτέ ούτε τα βάζει με τους ανθρώπους μόνο μας αγαπά.

Να θυμηθούμε τον 102, 9-10 ψαλμό.

‘’ ουκ εις τέλος οργισθήσεται ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί. Ου κατά τας ανομίας ημών εποίησεν ημίν, ουδέ κατά τας αμαρτίας ημων ανταπέδοκεν ημήν ‘’.

Δεν είναι δυνατόν ο απαθής Θεός να μαλώνει και να τα ‘’ έχει ‘’με τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων να έχει δηλαδή δισεκατομμύρια πάθη για τον κάθε ένα ξεχωριστά.

Δεν είναι κάποιο κομπλεξικό πλάσμα που θέλει να υποφέρουμε, δεν είναι μικρόψυχος όπως εμείς, θέλει την σωτηρία μας και όχι το κακό μας.

Δεν παραμονεύει όταν αμαρτήσουμε να στείλει κάποιο κακό να μας εύρει.

Δεν στέλνει τον καρκίνο σε παιδιά και μεγάλους, δεν σκοτώνει σε τροχαία οικογένειες, δεν δημιουργεί πολέμους.

Δεν στερεί την τροφή σε λαούς, δεν χωρίζει ανδρόγυνα ούτε είναι ο αίτιος συμφορών από καιρικά φαινόμενα και σεισμούς.

Όποιος παραδέχεται θυμό Θεού και ότι ο Θεός έχει προβλήματα με τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους.

Δεν μπορεί να είναι χριστιανός, αλλά βλάσφημος και ειδωλολάτρης.

Με το οποιοδήποτε κακό η καταστροφή που μας συμβαίνει καμία σχέση δεν έχει ο Κύριος, ούτε ευθύνεται Εκείνος.

Δεν μπορεί όταν δίνει εντολές σε εμάς να συγχωρούμε εβδομηκοντάκοις επτά και να αγαπάμε τους εχθρούς μας Εκείνος να τις καταπατά και να μην τις σέβεται.

Τι συμβαίνει λοιπόν με τα θέματα αυτά???

Όσο ο άνθρωπος είναι μαζί με τον Πατέρα και Θεό του, στο πατρικό σπίτι δεν κινδυνεύει από τον θάνατο και το σκοτάδι που καραδοκεί εκεί έξω.

Από το μίσος του αρχιληστή και φονέα διαβόλου, που περιμένει τα θύματά του να φύγουν από την Πατρική αγάπη.

Έχει τον τρόπο του με ψιθυρισμούς και ψευδαισθήσεις που δημιουργεί στον καθένα μας να παρουσιάζει.

Την ελευθερία του Πατέρα σαν σκλαβιά και δυναστεία. Τον Πατέρα ψεύτη και δεινάστη.

Την δική του επιλογή που είναι θάνατος σαν απελευθέρωση και χειραφέτηση, σαν πρόοδο και ξύπνημα της προσωπικότητας από το κατεστημένο.

Εάν τότε ο άνθρωπος ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ – βλέπε Αδάμ-πιστέψει στα χρυσωμένα ψέματα και προσκολληθεί στην ακολουθία του.

ΤΟΤΕ ο ανθρωποκτόνος χωρίς να βάφει ο ίδιος τα χέρια του με αίμα βάζει όργανά του να βασανίζουν τα θύματά του, να τα καταστρέψουν.

Έτσι έρχονται οι συμφορές, οι καταστροφές και τα θανατικά στους ανθρώπους.

Αυτές όμως τις θανατηφόρες ενέργειες του και κάθε είδους συμφορές.

Τις παρουσιάζει σαν τιμωρία και ξέσπασμα του θυμού του Πατέρα επειδή δήθεν τον εγκαταλείψαμε.

Αυτή είναι η αλήθεια για τις διάφορες συμφορές και τα προβλήματα που μας συμβαίνουν.

Υπάρχουν βέβαια και οι άνθρωποι που ενώ είναι πιστά παιδιά και μένουν με την θέλησή τους και τις όποιες θυσίες στο σπίτι του Πατέρα.

Έχουν και αυτοί πολλές φορές προβλήματα και αγωνίες στη ζωή τους.

ΟΜΩΣ και όλα αυτά υπάρχουν πάλι εξ΄ αιτίας του διαβόλου.

Δεν έχουν την πηγή τους σε ιδιοτροπίες του Πατέρα.

Να θυμηθούμε τον Ιώβ και την βιογραφία του.

Έρχεται ο διάβολος και ζητά να πειρασθεί κάθε άνθρωπος του Χριστού.

--βλέπε Απόστολο Παύλο με την μόνιμη ασθένειά του –

Για να φανεί εάν μένει κοντά στον Πατέρα του επειδή δέχεται την παραμυθία του και τα καλά του και δεν έχει προβλήματα και πειρασμούς.

Ενώ εάν είχε προβλήματα εύκολα θα τον εγκατέλειπε.

‘’ Αν σηκωθούν οι πειρασμοί κανείς δεν σώζεται ‘’ λένε οι Πατέρες.

Τότε κατά παραχώρηση, αλλά πάντα με την επιτήρηση του Θεού ο Διάβολος πειράζει τους χριστιανούς πολλές φορές μέχρι θανάτου.

Αυτά τα βάσανα δεν συμβαίνουν μόνο για εμάς τους ανθρώπους, αλλά συνέβησαν και στον ίδιο τον Κύριο.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΤΙΒΗΣΤΗΣ.

Όταν ο θάνατος, ο πόνος, η οδύνη και η λύπη έγιναν πραγματηκότητες στο συμπαν με την ελεύθερη επιλογή του Αδάμ.

Δεν έγινε ένας απλός θεατής από μακριά αλλά έρχεται και ο ίδιος μέσα στο χώρο της φθοράς, μέσα στην κατάσταση των βασάνων της οδύνης του πόνου και του θανάτου.

Γίνεται τύπος και υπογραμμός σ΄ εμάς τα παιδιά του που υποφέρουν.

Σηκώνει μαζί μας, γίνεται ομόζυγος στο φορτίο που έχουμε να σηκώσουμε εξ αιτίας των πειρασμών του διαβόλου.

Μας δίνει συμμάχους την Μητέρα του και τους φίλους του και φίλους μας τους Αγίους.

Αυτή είναι αδελφοί μου η αλήθεια για ότι συμβαίνει στο σύμπαν και ο κόσμος το ονομάζει θυμό του Θεού και τιμωρία του.

Ο Κύριος ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ μόνο μας ΑΓΑΠΑ !!!

Οι ανάξιοι προσκεκλημένοι δεν έρχονται στο χαρμόσυνο γαμήλιο γεύμα.

Ο Βασιλεύς όμως δεν ματαιώνει το έτοιμο άλλωστε συμπόσιο.

Στέλνει τους δούλους του στους δρόμους έξω από την πόλη, στα σταυροδρόμια και σε ερημιές να καλέσουν όλους όσους βρούν εκεί.

Οι Πατέρες ερμηνεύουν την κίνηση αυτή του Βασιλέως ως την πρόσκληση των εθνών στη Βασιλεία του Θεού.

Οι νέοι συνδαιτυμόνες δεν είναι όλοι αγαθοί, μερικοί ήταν και ‘’ πονηροί ‘’ όμως καλεί όλους στην χαρά.

Ο Βασιλεύς ερχόμενος στο δείπνο δεν περιορίζεται μόνο στον χαιρετισμό των καλεσμένων αλλά συγχρόνως επιθεωρεί τους παρόντες.

Ανακαλύπτει έτσι έναν παρόντα να μην είναι ευπρεπώς και κατά αρμόζοντα τρόπο ντυμένο για την χαρά του γάμου.

Τον επιτιμά πως τόλμησε να εισέλθει στην χαρά χωρίς το ένδυμα του γάμου.

Μετά δε την σιωπή του, που ομολογεί και ενοχή, ο Βασιλεύς διαταζει την αποβολή του από την χαρά στο σκοτάδι.

Το λαμπρό ένδυμα του γάμου δίνονταν βέβαια δωρεάν από πριν στην είσοδο.

Δεν ήταν δυνατόν άνθρωποι φτωχοί, των δρόμων να έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν ένδυμα γάμου.

Να έχουν έτοιμα και να τα φορέσουν καθώς δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους άξιους για το γαμήλιο γλέντι.

Εξ άλλου πολλούς τους πήραν οι δούλοι με έντονη πίεση ‘’ ανάγκασον αυτούς ‘’ αλλά και με την χρονική πίεση της προσέλευσης.

Η στολή του γάμου δινόταν δωρεάν, η Βασιλεία του Θεού, η κληρονομιά της αιώνιας ζωής δίνεται εντελώς δωρεάν από τον Κύριο.

Αυτός λαμπρύνει τα βρώμικα ρούχα μας για να εισέλθουμε στον νυμφώνα Του .

Ο πονηρός δούλος δεν είχε δικαιολογία την ανημποριά του η την φτώχια που ίσως είχε επειδή η στολή δινόταν δωρεάν και αυτός δεν την πήρε.

Δεν θέλησε να τιμήσει τον Βασιλιά, δεν θέλησε να γίνει ομόστολος των υπολοίπων.

Κινήθηκε υπεροπτικά και υποτιμητικά έναντι της προσφοράς του Θεού.

Δεν ήθελε την σωτηρία του, δεν ήθελε να αποβάλλει το παλιό, τον κακό εαυτό του, το χώμα και τον θάνατο που φοράμε.

Με αποτέλεσμα η επιλογή του είχε το αποτέλεσμα της παραβολής.

Ο τριγμός των οδόντων είναι η προβολή της κακίας και του μίσους που θα γεμίσει αυτός που γυρνώντας την πλάτη τους στον Κύριο ακολουθεί τις επιλογές του διαβόλου.

Το μίσος του διαβόλου για τον Κύριο και τα έργα του θα γίνει και δικό του με τα γνωστά αιώνια αποτελέσματα.

Δεν δέχθηκε την αγάπη Του απέρριψε το ένδυμα που του προσφέρθηκε.

Όμως η αγάπη θα είναι η νέα κατάσταση της αιωνιότητας, την οποία δεν θα μπορούν να την υπομείνουν και θα την μισούν.

Το μίσος γι΄ αυτήν θα τους κάνει να τρίζουν τα δόντια τους από κακία, να πονούν χωρίς τέλος γιατί και η αγάπη δεν θα έχει τέλος.

Το κλάμα επίσης είναι αυτό που και σήμερα βλέπουμε με τους ανθρώπους που δεν γίνεται το δικό τους.

Είναι αναγκασμένοι να δέχονται άλλες επιλογές που τις μισούν αλλά πιέζονται και αναγκάζονται να τις δεχθούν και κλαίνε.

Δεν είναι οι φωτιές, τα μεσαιωνικά βασανιστήρια και η άσβεστος που καίει συνέχεια η αιτία των βασάνων.

Στο τελευταίο λόγιο του Κυρίου ‘’ πολλοί είναι οι κλητοί και λίγοι οι εκλεκτοί ‘’.

Το ‘’ πολλοί’’ στην Γραφή έχει και την έννοια ΟΛΟΙ.

Π.χ στην εκφώνηση ‘’ το υπέρ ημών και πολλών εκχυνόμενον ‘’, το ‘’πολλών ‘’ έχει την έννοια ΟΛΩΝ.

Ακόμη ο Χριστός έστειλε τους μαθητές του να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλη την κτίση, να μαθητεύσουν ΠΑΝΤΑ τα έθνη.

Εκείνος είναι το φως το αληθινό που φωτίζει ΚΑΘΕ άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο.

Πραγματικά εις ΠΑΣΑΝ την γην εξήλθε ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών.

Ακόμη εάν δεν ήταν όλοι προσκεκλημένοι πως θα κρίνει όλο τον κόσμο εάν πολλοί δεν ήταν προσκεκλημένοι.

Δεν θα ήταν δίκαιο να τους ζητηθεί απολογία αφού δεν κλίθηκαν.

Αλλά δεν θα ήταν πάλι δίκαιο να εκπέσουν από τα αγαθά της Βασιλείας εξ αιτίας του ότι δεν προσκλήθηκαν.

ΌΛΟΙ οι άνθρωποι είναι ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΔΕΛΦΟΙ.

Αθανάσιος Κατσίκης

αρχιτέκτων

ΠΗΓΗ.https://ec-goc.gr/