EK TOY AMBΩΝΟΣ

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο. Θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι ἀγαπᾶ τε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ διαβάζετε τακτικά, καθημερινῶς. Καὶ ὄχι μόνο τὸ διαβάζετε, ἀλλὰ καὶ προσπαθεῖτε νὰ τὸ ἐφαρμόσετε στὴ ζωή σας. Ὑπάρχουν ὅμως ἄλλοι, ποὺ ἅμα τοὺς πῇς, Διάβασε Εὐαγγέλιο, κάνουν ἕνα μορφασμὸ εἰρωνείας καὶ λένε· –Οὔφ, καημένε! Τὸ Εὐαγγέλιο ἦταν γιὰ «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ». Τώρα πάλιωσε. Νέες ἰδέες, νέα συστήματα ἐπικρατοῦν στὸν κόσμο… Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτούς; Δυστυχισμένοι ἄνθρωποι! Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν παλιώνει. Μένει αἰώνιο. Ὅπως ὁ ἥλιος δὲν παλιώνει, ἔτσι καὶ τὸ Εὐαγγέλιο. Εἶνε ἥλιος πνευματικὸς ποὺ φωτίζει τὸν κόσμο. Ἀπόδειξις ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο δὲν παλιώνει εἶνε καὶ τὰ σημερινὰ λόγια του. Τί μᾶς λέει; «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. 6, 31). Δώδεκα λέξεις. Ἀλλὰ μέσα σ᾿ αὐτὲς τὶς δώδεκα λέξεις περικλείονται τὰ πάντα. Ὁ Κύριος μᾶς δείχνει τὸν τρόπο νὰ ζήσουμε ἁρμονικὰ στὴν κοινωνία. Μᾶς δίνει ἕνα χ

Η ομιλία του Γέροντα Μακάριου στην Αλεξανδρούπολη Αναδημοσίευση από :  http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2014/03/4542.html Κυριακή 30 Μαρτίου 2014, το απόγευμα, τελέσθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Αλεξανδρουπόλεως ο Ε' Κατανυκτικός Εσπερινός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Πριν το τέλος του Εσπερινού μίλησε ο Αγιορείτης Ιερομόναχος π. Μακάριος, Γέροντας του Ιερού Χιλιανδαρινού Κελλιού Γέννησης της Θεοτόκου (Μαρουδά), με θέμα: «…ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Ακολουθεί η ομιλία του Γέροντα: Με τη βοήθεια του Θεού, πέρασε ένας χρόνος από την προηγούμενη συνάντησή μας εδώ μέσα στον Ι. Ν. του Αγίου Νικολάου. Δόξα τω Θεώ ξανασυναντιόμαστε. Ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατο Δεσπότη μας για την πρόσκληση και σάς που συγκεντρωθήκατε να ανταμώσουμε, να προσευχηθούμε και να πούμε δυο λόγια με αφορμή τη φράση του Ιερού Ευαγγελίου εκ του κατά Λουκάν, (κεφ. 12 στιχ. 31) «… ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσετ

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ε΄, χωρία 1 έως 11) (Αποσπάσματα από την ομιλία ΙΔ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου) «καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». (…)Και περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που, με το όνομα το οποίο του έδωσε αργότερα ο Κύριος, ονομάστηκε Πέτρος και τον Ανδρέα τον αδελφό του. Έριχναν τα δίχτυα τους στη θάλασσα, σαν ψαράδες που ήσαν. «Ακολουθήστε με, τους είπε, και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων». Αυτοί λοιπόν, αφού άφησαν αμέσως τα δίχτυα, Τον ακολούθησαν. « οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ ». Πρόσεξε την πίστη και την υπακοή τους. Διότι αν και βρίσκονταν στο μέσο της εργασίας τους (γνωρίζετε βέβαια πόσο απαιτητική είναι η αλιεία), όταν άκουσαν την προτροπή του Κυρίου  δεν ανέβαλαν , ούτε το μετέθεσαν γι΄ αργότερα, ούτε είπαν· « Άμα γυρίσουμε στο σπίτι, ας συνεννοηθούμε πρώτα με τους δικούς μας ». Αλλά αφού εγκατέλειψαν τα πάντα,

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, Υπερτίμου και Εξάρχου Άνω Μακεδονίας «Σταυρός Παράδεισον ηνέωξαι»1 Σε μια περίφημη ομιλία του ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που επιγράφεται «εις το, Πάτερ, ει δυνατόν εστί, παρελθέτω απ’εμού το ποτήριον τούτο…» και μας μεταφέρει στην αγωνία της Γεσθημανή και στους λόγους του Χριστού πριν από το Πάθος, βρίσκει την ευκαιρία να αναφερθεί στο Σταυρό του Χριστού. Τον ονομάζει «τείχος στερεό, όπλο ανίκητο, ασφάλεια των πλουσίων, ευπορία των φτωχών»2. Τον χαρακτηρίζει ως το όπλο εκείνο που εξαφανίζει τα πάθη και που βοηθά τον άνθρωπο στην απόκτηση της αρετής. Και καταλήγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος : «Ο σταυρός άνοιξε τον παράδεισο, έβαλε μέσα τον ληστή, οδήγησε στη βασιλεία των ουρανών το ανθρώπινο γένος που επρόκειτο να καταστραφεί»3. Πρώτον. Τι ήταν ο Σταυρός του Χριστού; Πριν από 20 αιώνες, ο Σταυρός ήταν όργανο ατιμωτικής τιμωρίας και φρικτού θανάτου. Οι Ρωμαίοι κατεδίκαζαν με την ποινή της σταυρώσεως τ

ὑπό του Θεοφιλεστάτου  Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα                  (Ματθ. 22, 2-14) « πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί. » (Ματθ. 22, 14). ΠΡΟΛΟΓΟΣ Άρνηση και αδιαφορία διαπίστωσε ο Καλών στους Βασιλικούς γάμους του υιού Του. Η αγάπη και το έλεος του Θεού για τον άνθρωπο σε όλο του το μεγαλείο, « ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν » (Α΄ Τιμ. 2, 4). Η πρόσκληση απευθύνεται προς όλους, καλούς και κακούς, πλήν όμως δεν αρκεί η κλήση του Θεού μόνο. Θυμηθείτε τον Ιούδα, ένα από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού. Εφάνη ανάξιος της αποστολικής κλήσεως. Έτσι και εμείς όλοι δεχόμαστε μία πρόσκληση, το δικαίωμα να βρεθούμε στην Βασιλεία του Θεού. Πολλοί καλούνται από τον Οικοδεσπότη, λίγοι όμως μπαίνουν στην αίθουσα των γάμων του Νυμφίου, λίγοι που η ζωή τους διαφέρει από αυτή των πολλών... ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ Α) ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ *  Τελικά νομίζω πάντα υπάρχει (πρακτικά μιλώ) μία δυσαναλογία μεταξύ κλητών και εκλεκτών. Πολλούς καλείς σε α

Της παραβολής προηγούνται δύο άλλες ( 21,28-32) ( 21,33-34 ) που όλες υπόθηκαν στο ιερό μπροστά στους γραμματείς και φαρισαίους. Είχαν αντικείμενο την απόρριψη του Ιησού από τους άρχοντες του λαού και τα δεινά του Ισραήλ που ερχόνταν. Οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι όπως σημειώνει ο Ματθαίος ‘’ ακούσαντες τις παραβολές…….γνώρισαν ότι περί αυτών λέγει και ζητούντες αυτόν κρατείσαι εφοβήθησαν τους όχλους’’. Το ίδιο σκηνικό θα επαναληφθεί και μετά την παραβολή των βασιλικών γάμων ‘’ τότε πορευθέντες οι φαρισαίοι πήραν απόφαση κατόπιν συσκέψεως να τον παγιδεύσουν’’. Η γνωστή αναφορά του Ιησού και σε άλλες περικοπές ‘’ ομοιώθηκε η Βασιλεία των ουρανών’’. Δεν σημαίνει  ότι ‘’ η Βασιλεία των ουρανών είναι όμοια  ‘’ αλλά ‘’  θα συμβεί και κατά την Βασιλεία του Θεού κάτι ανάλογο με ότι συνέβει στην παραβολή. Δηλαδή η Βασιλεία δεν ταυτίζεται με την ιστορία που θα ακολουθήσει αλλά ορισμένα γεγονότα της παραβολής ομοιάζουν προς συμβάντα της Βασιλείας των ουρανών. Ο Ματθαίος κατ