Μη φοβού μόνον πίστευε»

Κοινή χρήση
Του Γεωργίου Χρ. Μπάρδου
Θεολόγου


Κάποιος άνθρωπος, κατ’ εκείνο τον καιρό προσήλθε στον Ιησού ονομάζοντα Ιάειρος και ήταν άρχων της συναγωγής και παρακαλούσαι τον Ιησού γονατιστός να μπει στο σπίτι του, γιατί είχε δωδεκαετή μονογενή θυγατέρα ψυχορραγούσα.

Ενώ δε ο Ιησούς ερχόταν, συνθλίβανε αυτόν πλήθη λαού. Μεταξύ αυτών μια γυναίκα, η οποία έπασχε από αιμορραγία επί δώδεκα έτη και η οποία δεν μπορούσε να θεραπευθεί από κανένα, άγγιξε την άκρη του ενδύματος του Ιησού και αμέσως θεραπεύθηκε και εσταμάτησε η αιμορραγία.

Ο Ιησούς είπε τότε. Ποιός με άγγιξε; Ο Αποστ. Πέτρος του είπε, Κύριε πολλά πλήθη σε περισφίγγουν και ρωτάς ποιός σε άγγιξε; και ο Ιησούς είπε, εγώ κατάλαβα ότι κάποιος με άγγιξε και θεραπεύθηκε. Οταν η θεραπευθείσα γυναίκα είδε ότι δεν έμεινε άγνωστη, επλησίασε τον Ιησού είπε την αιτία και της είπε:

Εχε θάρρος κόρη μου, η πίστη σου σ’ έχει σώσει. Εν τω μεταξύ ειδοποίησαν τον αρχισυνάγωγο ότι η κόρη του απέθανε. Ο δε Ιησούς του είπε μη φοβάσαι μόνο πίστευε. Και μαζί με τους γονείς και τους μαθητές Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη μπήκε στο σπίτι και ανέστησε τη κόρη του Ιαείρου. Ολοι δε έμειναν έκθαμβοι».

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα διηγείται δύο θαύματα, μια θεραπεία ασθενούς με απλή αφή του ενδύματος του Ιησού και την ανάσταση ενός κοριτσιού με ένα απλό λόγο.
Εμείς, λοιπόν, ερωτούμαστε να εξετάσουμε με βάση τη διήγηση, τι είναι, θαύμα, αν πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα και τι απαιτείται να γίνει θαύμα;

Εκείνοι όμως που κρίνουν επιπόλαια τα πράγματα και οι προκατειλημένοι από τα δήθεν επιστημονικά διδάγματα, μας λένε, καλά και λαμπρά είναι τα λόγια του ευαγγελίου και η διδασκαλία του αλλά τα θαύματά του; Είναι λογικό να πιστεύει κανείς στα θαύματα;
Η δημιουργία δεν είναι το μεγαλύτερο των θαυμάτων;

Το ότι η ύλη πήρε ύπαρξη δεν είναι θαύμα;
Η παρατήρηση διαφόρων δυνάμεων και οι νόμοι ευεργείας στην ύλη δεν είναι θαύμα;
Η βλάστηση, η ζωή, η νόηση, η ελεύθερη θέληση και ότι παρατηρούμε σ’ αυτή, αυτά δεν είναι θαύματα;
Οι διάφορες επιδράσεις κ.λπ. δεν είναι θαύματα;
Αλλά το θαύμα είναι κάτι το σχετικό;

Διότι για τον άνθρωπο, ότι υπερβαίνει την δύναμή του και τους νόμους της φύσης είναι θαύμα, για τον Δημιουργό όμως είναι αποτέλεσμα της άπειρης δύναμής του.
Εάν δια τον άνθρωπο και τους νόμους της φύσης είναι αδύνατο να δημιουργήσουν κάτι χωρίς την προϋπάρχουσα ύλη, ακόμη και να φέρουν στη ζωή ένα άνθρωπο χωρίς γονείς, για τον δημιουργό τίποτα δεν είναι αδύνατον.

Ωστε λοιπόν παράλογο είναι όχι να μη πιστεύουμε στα θαύματα, αλλά να παραδεχόμαστε αυτά τα θαύματα που είναι αποτέλεσμα της απείρου δύναμης του Θεού.
Για να υπάρχει στην κοινωνία των ανθρώπων μια ηθική τάξη έπρεπε να κατέβει ο Θεός Χριστός και να διδάξει τους ηθικούς κανόνες.

Η πίστη λοιπόν στα θαύματα είναι τόση λογική, όσο λογική είναι και η πίστη στην ενανθρώπιση του Χριστού και στην αποκάλυψή του.
Βέβαια υπάρχουν πλαστές διηγήσεις και διηγήσεις παραμορφωμένες, αλλά υπάρχουν και διηγήσεις ακριβείς, το να τις διακρίνουμε είναι αποτέλεσμα σύνεσης, είναι έργο της επιστήμης. Το να παραδεχόμαστε ανεξέλεγκτα κάθε διήγηση ως πραγματική και ακριβή είναι αποτέλεσμα λανθασμένης κρίσης.

Το να μη παραδεχόμαστε καμιά διήγηση θαυμάτων ως πραγματική και ακριβή είναι αποτέλεσμα δυσπιστίας.
Η παράδοση της εκκλησίας μας έσωσε τις πραγματικές και ακριβείς διηγήσεις των θαυμάτων του Ιησού τις οποίες με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατέγραψαν οι ευαγγελιστές στα ευαγγέλιά τους ως μάρτυρες και οι απόστολοι στις πράξεις των αποστόλων, για τις επερχόμενες γενεές των χριστιανών.

Από τα δύο θαύματα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ιδιαίτερης προσοχής είναι το θαύμα της αιμορροούσης. Ο ευαγγελιστής Λουκάς τονίζει:
«Εις ιατρούς αναλώσασα όλον τον βίον (εξόδευσε την περιουσία της) ουκ ίσχυσεν υπ’ ουδενός θεραπευθήναι». Και το άλλο του Ιακώβου στην επιστολή του (5, 15-16) «Ασθενεί τις μεταξύ σας; λέγει, ας προσκαλέσει τους ιερείς της Εκκλησίας και ας προσευχηθώσι υπέρ αυτού και ας τον αλείψωσι με έλαιον εις το όνομα του Κυρίου· και η ευχή της πίστεως θα σώσει τον ασθενούντα και θα τον εγείρει εκ της ασθενείας του ο Κύριος και αμαρτίας δε αν έχει κάμει θα συγχωρηθώσι εις αυτόν».

Στο πρώτο ο ευαγγελιστής Λουκάς τονίζει τη θεότητα και τις υπερφυσικές ενέργειες του Χριστού στο να θαυματουργεί. Στο δεύτερο ο Απόστολος Ιάκωβος αναφέρει τις θεραπευτικές ενέργειες των πνευματικών εκκλησιαστικών προσευχών.

Λοιπόν δεν πρέπει να προσφεύγει ο ασθενής στους ιατρούς; Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που έχουν την πρόληψη αυτή! Αλλά ο ίδιος ο Χριστός μας λέει στο ευαγγέλιο «Ουκ έχουσι ανάγκην οι ισχύοντες (οι υγιείς) ιατρού, αλλ’ οι κακώς έχοντες (οι ασθενείς)» Υποστηρίζει την αλήθεια ότι οι ασθενούντες έχουν ανάγκη ιατρού.

Αλλά και στη Παλαιά Διαθήκη στο ΛΗ κεφαλ. του Σειράχ καταφαίνεται ότι πρέπει να καταφεύγουμε οι ασθενείς στους ιατρούς και να μη αποστρέφονται τα φάρμακα, γιατί και η επιστήμη και τα φάρμακα παρά του Κυρίου είναι. Να τι λέει: ,Τίμα ιατρόν προς τας χρείας τιμάς αυτού· και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος.... επιστήμη ιατρού ανυψώσει κεφαλήν αυτού και έναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται. Κύριος έκτισε εκ γης φάρμακα και ανήρ φρόνημος ου προσεχθιεί αυτοίς (δεν θα τα αποστρέφεται).

Και αυτός έδωκεν ανθρώπους επιστήμην.... Εν αυτοίς εθεράπευσε και ήρε τον πόνον αυτού.
...Και ιατρώ δος τόπου (κατέφηγε στον ιατρόν) και γαρ αυτού χρεία (ανάγκη)... Ο αμαρτάνων έναντι του ποιήσαντος αυτόν εμπέσος εις χείρας ιατρών». Από τα λόγια αυτά των Γραφών φαίνονται σαφώς τα φρονήματα που έχουν οι Χριστιανοί για θεραπεία, ιατρών, φαρμάκων, επιστήμης και θρησκείας και τα καθήκοντα που έχουμε όταν ασθενούμε.

Γνωστόν είναι τα ψυχικά νοσήματα επιδρούν στο σώμα και τα σωματικά στη ψυχή. Θρησκεία και επιστήμη ιερέας και ιατρός είναι εξ ίσου από τον Θεό. Πρέπει να τιμούμαι λοιπόν όπως την επιστήμη έτσι και τη θρησκεία όπως τον ιερέα τοιουτοτρόπως και τον ιατρόν όπως τα φάρμακα, έτσι και τον αγιασμό και το ευχέλαιο.

Ο ιερέας πρέπει να υποστηρίζει τον ιατρόν και ο ιατρός τον ιερέα και οι δύο να καταπολεμούν τις μαγείες και τις αμαρτείες στις οποίες πολλοί ακόμα καταφεύγουν. Επομένως ο ιατρός μπορεί να γίνει ιερέας και ο ιερέας ιατρός.

Προϋπόθεση να γίνει θαύμα είναι η πίστη, η οποία ανερχόμενη προκαλεί τη θεία χάρι η οποία κατέρχεται στο σημείο που συναντώνται πίστη και θεία χάρη δημιουργείται το θαύμα.
Γι’ αυτό ο Κύριος πάντοτε ζητούσε μόνο πίστη.

Η θεραπευθείσα αιμορροούσα από ευγνωμοσύνη και τιμή του Σωτήρος, όπως μας μνημονεύει ο Ευσέβιος (2ος-3ος αιών.) στην εκκλησιαστική του ιστορία έστησε τον ανδριάντα του Ιησού στην Καισάρεια του Φιλίππου, την οποίαν Πανεάδα εκαλούσαν οι Φοίνικες (Μαθ. Θ, 20).
Επίσης και ο Σωζομενός αναφέρει για τον ανδριάντα του Σωτήρος «...επίσημον είναι Χχριστού Αγαλμα, ο του πάθους απαλλαγείσα ανέθηκεν η αιμορροούσα...» (Σωζομένου Εκκλ. Ιστορ. 5).


Πηγή : «Μη φοβού μόνον πίστευε» | Η ΡΟΔΙΑΚΗ