EK TOY AMBΩΝΟΣ

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ Η 7η Κυριακή από το Πάσχα σήμερα και η Αγία μας Εκκλησία τιμά την εορτή των 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α´ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.) και την ιερή μνήμη των Οσίων Ονουφρίου και Πέτρου των εν Άθω. Η Κυριακή αυτή ονομάζεται Κυριακή των Αγίων Πατέρων, γιατί, μετά την Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως, κατά την οποία ανελήφθη εν δόξη ο ενανθρωπήσας Κύριος και Θεός μας, ο σταυρόν και θάνατον και ταφήν υπομείνας και Αναστάς εκ του τάφου ως Θεός Παντοδύναμος, τιμώνται, όπως είπαμε οι Άγιοι και Θεοφόροι 318 Πατέρες της Α´ Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι εδογμάτισαν με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος το δόγμα της Θεότητος του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Το δόγμα αυτό είναι μέγα και θεμελιώδες. Είναι η «ραχοκοκκαλιά» θα λέγαμε και το πρωταρχικό όλων των δογμάτων της Αγίας μας  Εκκλησίας, το «εκ των ων ουκ άνευ» δόγμα. Διότι χωρίς αυτό κλονίζεται το κεφαλαιώδες δόγμα της Τριαδικής Θεότητος, της Θεότητος της Α

Πέμπτη Κυριακή από το Πάσχα και στην Ορθοδοξία ονομάζεται "Κυριακή του Τυφλού". Στη λειτουργία διαβάζουμε το κομμάτι από το  κατά Ιωάννην  ευαγγέλιο, κεφ. 9, όπου ο Ιησούς θεραπεύει ένα νέο, τυφλό εκ γενετής. Αργότερα ο νέος αυτός βρίσκει μεγάλους μπελάδες από τους φαρισαίους (που του κατηγορούν το Χριστό) και φτάνει στο σημείο να τα βάλει μαζί τους, χωρίς να τους φοβηθεί, υπερασπιζόμενος το Χριστό, ενώ δεν Τον έχει δει ποτέ του! Διαβάστε την εκπληκτική αυτή διήγηση στα νέα ελληνικά (από  εδώ  - στ' αρχαία, δείτε την  εδώ ): “Εκείνο τον καιρό, καθώς περνούσε ο Ιησούς, είδε έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός. Τότε τον ρώτησαν οι μαθητές του και του λέγουν διδάσκαλε, ποιός αμάρτησε, αυτός η οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός; Αποκρίθηκε ο Ιησούς· ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν σ’ αυτόν τα έργα του Θεού. Εγώ πρέπει να εργάζομαι τα έργα εκείνου που με έστειλε, ως που ακόμη είναι ημέρα· έρχεται νύχτα όπου

Ὁ Τυφλὸς πρὸ τοῦ Σταυροῦ ΠΗΓΗ. momyof6 ποίημα Ἰωάννου Πολέμη . Τί εἶν’ ἡ βοὴ στὸ Γολγοθᾶ ποὺ κόσμος τρέχει ἀπάνω; -Πηγαίνουν νὰ σταυρώσουν δυὸ μαζὶ μὲ κάποιον πλᾶνο. -Ποιοί νἆν οἱ δυό, ποὺ ἐκδικητὴς ὁ χάρος τοὺς προσμένει; -Κλέφτες, φονιάδες, ἄρπαγες, κακούργοι ξακουσμένοι. -Καὶ ποιός ὁ πλᾶνος ποὺ κι αὐτὸς θὰ σταυρωθῇ μαζί τους; -Τοὺς Φαρισαίους ῥώτησε, εἰναι δουλειὰ δική τους! . -Θὰ πάω νὰ δῶ… Εἶπα νὰ δῶ κι ἦρθαν στὸ νοῦ μου πάλι τὰ χρόνια ποὺ ἤμουνα τυφλός. Τυφλός! Ἐσεῖς οἱ ἄλλοι δὲν ξέρετε πόσο ἡ ψυχὴ μέσα στὰ στήθη εἶν’ ἄδεια, ὅταν μὲ μάτια ὀρθάνοιχτα βαδίζει στὰ σκοτάδια! Πῶς τὴ θυμοῦμαι τὴ στιγμὴ ποὺ ἐστάθη Αὐτὸς μπροστά μου καὶ μ’ εὐσπλαγχνίσθη, κι ἔσκυψε, πῆρε πηλὸ ἀπὸ χάμου κι ἀλείφοντας τὰ μάτια μου μὲ τὸν πηλὸ ἐκεῖνο, μοῦ εἶπε νὰ πάω στοῦ Σιλωὰμ τὴ στέρνα νὰ τὰ πλύνω! . Ὅταν τὸν πρωτοακτίκρυσα τὸν Φωτοδότη ἐμπρός μου, στὴν ὄψη Του εἴδα ὅλες μαζὶ τὶς ὀμορφιὲς τοῦ κόσμου! Μοσχοβολοῦσε κι ἔλαμπε τὸ κάθε κίνημά Του… Φῶς