EK TOY AMBΩΝΟΣ

Από την ΚΘ’ ομιλία του Αγ. Γρηγορίου ( P. G. 151, 364-376) στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου της ΣΤ’ Κυριακής για την «κατά Θεόν λύπη» Όσοι αμαρτήσαμε έχουμε ανάγκη πάλι από τη λύπη και τον πόνο της μετάνοιας για τα αμαρτήματα που έχουμε διαπράξει. Πρέπει να μετανοήσουμε και να πέσουμε στα γόνατα, για να ακούσει καθένας μας μυστικά μέσα στην καρ­διά του, όπως ο Παράλυτος του Ευαγγελίου,  « έχε θάρρος, τέκνο ».  Και έτσι, αφού πληροφορηθεί η καρδιά μας ότι έχουμε λάβει τη συγχώρηση,  να με­ταστρέψουμε τη λύπη σε χαρά . Διότι αυτή είναι η λύπη, το μέλι το πνευματικό, που θηλάζουμε εμείς από τη στερεά πέτρα, σύμφωνα με το αποστολικό ρητό:  «ΕΘήλασαν μελί από πέτρα» ( Δευτ. 32, 13 ) «η δε πέτρα είναι ο Χριστός» ( Α’ Κορ. 10, 4 ).   Να μη σας κάνει όμως εντύπωση που απο­κάλεσα τη λύπη «μέλι». Γιατί αυτή είναι η λύπη για την οποία ο απόστολος Παύλος λέει:  « Η κατά Θεόν λύπη προκαλεί αμεταμέλητη μετάνοια για   τη σωτηρία » ( Β’ Κορ. 7, 10 ).  Όπως δηλαδή σ’ αυτόν που έχει τραυματισμένη